Перайсці да зместу

Вікікрыніцы:Паэзія сёння/чэрвень

Дадаць спасылкі
З пляцоўкі Вікікрыніцы
студзень люты сакавік красавік травень чэрвень
ліпень жнівень верасень кастрычнік лістапад снежань
Вікікрыніцы:Каляндар/чэрвень
Вікікрыніцы:Проза сёння/чэрвень

1 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


2 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


3 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


4 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


5 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


6 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


7 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


8 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


9 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


10 чэрвеня (!)

1864

Туга на чужой старане

Ой саколка, ой галубка!
Ня пытайся — не,
Што мне тошна, мая любка,
У гэтай старане…

Я-ж зямліцу меў радную,
Быў слабодзен сам!
Ох, ці днюю, ці начую, —
Я ўсё там ды там!

Там гукнеш ў сардэчным краю —
Разьлягнецца сьвет.
Тут гукаю, прамаўляю —
Адгалоску нет…

Там палосы сенажаці
Красны, як нідзе;
Стануць птушкі прыпяваці,
Ў сэрцы аж гудзе.

(Чытаць далей…)


11 чэрвеня (!)

1858

Уставайма, братцы, да дзела, да дзела

Встава́ймо, братцы, да дзѣ́ла, да дзѣ́ла!
Зъ по́вначи пѣ́вень зало́павъ крыло́мъ
Ну́же, кабъ жы́во рабо́та наспѣ́ла, —
Вы́слаць гасьци́няцъ жо́вцянькимъ пяско́мъ.
Дру́жно, грама́до, въ серде́чнуй ахво́цѣ,
Ду́хамъ наси́лки на пле́чы узьдзѣ́нь!
Охъ! то́лько но́чу неспо́рно въ рабо́цѣ.
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! прывядзи́ намъ дзѣнь!

Ѣдуць къ намъ, ѣ́дуць дарагі́я Го́сьци:
Зяме́ль широ́кихъ Мо́цны ГАСПАДАРЪ,
Вѣ́рныя Слу́жки пры Яго́ Мило́сьци,
Дабра́ и ща́сьця за Имъ до́вги ша́ръ.
Якъ хадзи́въ Панъ Богъ на зе́мскуй даро́зѣ,
Ко́жынъ славъ сьви́ту да зялёну ви́ць.
Штожъ разасьцѣ́лямъ мы сваёй ВСПАМО́ЗѢ?
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! скажы́ што раби́ць!

(Чытаць далей…)


12 чэрвеня (!)

1858

Уставайма, братцы, да дзела, да дзела

Встава́ймо, братцы, да дзѣ́ла, да дзѣ́ла!
Зъ по́вначи пѣ́вень зало́павъ крыло́мъ
Ну́же, кабъ жы́во рабо́та наспѣ́ла, —
Вы́слаць гасьци́няцъ жо́вцянькимъ пяско́мъ.
Дру́жно, грама́до, въ серде́чнуй ахво́цѣ,
Ду́хамъ наси́лки на пле́чы узьдзѣ́нь!
Охъ! то́лько но́чу неспо́рно въ рабо́цѣ.
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! прывядзи́ намъ дзѣнь!

Ѣдуць къ намъ, ѣ́дуць дарагі́я Го́сьци:
Зяме́ль широ́кихъ Мо́цны ГАСПАДАРЪ,
Вѣ́рныя Слу́жки пры Яго́ Мило́сьци,
Дабра́ и ща́сьця за Имъ до́вги ша́ръ.
Якъ хадзи́въ Панъ Богъ на зе́мскуй даро́зѣ,
Ко́жынъ славъ сьви́ту да зялёну ви́ць.
Штожъ разасьцѣ́лямъ мы сваёй ВСПАМО́ЗѢ?
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! скажы́ што раби́ць!

(Чытаць далей…)


13 чэрвеня (!)

1858

Уставайма, братцы, да дзела, да дзела

Встава́ймо, братцы, да дзѣ́ла, да дзѣ́ла!
Зъ по́вначи пѣ́вень зало́павъ крыло́мъ
Ну́же, кабъ жы́во рабо́та наспѣ́ла, —
Вы́слаць гасьци́няцъ жо́вцянькимъ пяско́мъ.
Дру́жно, грама́до, въ серде́чнуй ахво́цѣ,
Ду́хамъ наси́лки на пле́чы узьдзѣ́нь!
Охъ! то́лько но́чу неспо́рно въ рабо́цѣ.
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! прывядзи́ намъ дзѣнь!

Ѣдуць къ намъ, ѣ́дуць дарагі́я Го́сьци:
Зяме́ль широ́кихъ Мо́цны ГАСПАДАРЪ,
Вѣ́рныя Слу́жки пры Яго́ Мило́сьци,
Дабра́ и ща́сьця за Имъ до́вги ша́ръ.
Якъ хадзи́въ Панъ Богъ на зе́мскуй даро́зѣ,
Ко́жынъ славъ сьви́ту да зялёну ви́ць.
Штожъ разасьцѣ́лямъ мы сваёй ВСПАМО́ЗѢ?
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! скажы́ што раби́ць!

(Чытаць далей…)


14 чэрвеня (!)

1858

Уставайма, братцы, да дзела, да дзела

Встава́ймо, братцы, да дзѣ́ла, да дзѣ́ла!
Зъ по́вначи пѣ́вень зало́павъ крыло́мъ
Ну́же, кабъ жы́во рабо́та наспѣ́ла, —
Вы́слаць гасьци́няцъ жо́вцянькимъ пяско́мъ.
Дру́жно, грама́до, въ серде́чнуй ахво́цѣ,
Ду́хамъ наси́лки на пле́чы узьдзѣ́нь!
Охъ! то́лько но́чу неспо́рно въ рабо́цѣ.
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! прывядзи́ намъ дзѣнь!

Ѣдуць къ намъ, ѣ́дуць дарагі́я Го́сьци:
Зяме́ль широ́кихъ Мо́цны ГАСПАДАРЪ,
Вѣ́рныя Слу́жки пры Яго́ Мило́сьци,
Дабра́ и ща́сьця за Имъ до́вги ша́ръ.
Якъ хадзи́въ Панъ Богъ на зе́мскуй даро́зѣ,
Ко́жынъ славъ сьви́ту да зялёну ви́ць.
Штожъ разасьцѣ́лямъ мы сваёй ВСПАМО́ЗѢ?
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! скажы́ што раби́ць!

(Чытаць далей…)


15 чэрвеня

1858

Уставайма, братцы, да дзела, да дзела

Встава́ймо, братцы, да дзѣ́ла, да дзѣ́ла!
Зъ по́вначи пѣ́вень зало́павъ крыло́мъ
Ну́же, кабъ жы́во рабо́та наспѣ́ла, —
Вы́слаць гасьци́няцъ жо́вцянькимъ пяско́мъ.
Дру́жно, грама́до, въ серде́чнуй ахво́цѣ,
Ду́хамъ наси́лки на пле́чы узьдзѣ́нь!
Охъ! то́лько но́чу неспо́рно въ рабо́цѣ.
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! прывядзи́ намъ дзѣнь!

Ѣдуць къ намъ, ѣ́дуць дарагі́я Го́сьци:
Зяме́ль широ́кихъ Мо́цны ГАСПАДАРЪ,
Вѣ́рныя Слу́жки пры Яго́ Мило́сьци,
Дабра́ и ща́сьця за Имъ до́вги ша́ръ.
Якъ хадзи́въ Панъ Богъ на зе́мскуй даро́зѣ,
Ко́жынъ славъ сьви́ту да зялёну ви́ць.
Штожъ разасьцѣ́лямъ мы сваёй ВСПАМО́ЗѢ?
Узыдзи́ намъ, со́вняйко! скажы́ што раби́ць!

(Чытаць далей…)


16 чэрвеня

1872

Вінцуку Дуніну-Марцінкевічу

Здароў, Вінцэсь, айцец „Гапона“!
Табе паклон ад Гэлікона
За „Вечарніцы“, й за „Дудара“,
І за „Навума” — сяла гаспадара.

Бо твае песьні гладкі і лоўкі —
Яны гамоняць нам да галоўкі
І сэрцу кажуць скакаць пад час,
Калі ты ўзьлезеш на наш Парнас.

Маўчыш цяпер, а чаму так?…
Няўжо-ж у цябе мысьлі брак?
Няўжо-ж гутарку мог ты забыць?
Няўжо-ж ня хочаш гаманіць?

(Чытаць далей…)


17 чэрвеня (!)

1872

Вінцуку Дуніну-Марцінкевічу

Здароў, Вінцэсь, айцец „Гапона“!
Табе паклон ад Гэлікона
За „Вечарніцы“, й за „Дудара“,
І за „Навума” — сяла гаспадара.

Бо твае песьні гладкі і лоўкі —
Яны гамоняць нам да галоўкі
І сэрцу кажуць скакаць пад час,
Калі ты ўзьлезеш на наш Парнас.

Маўчыш цяпер, а чаму так?…
Няўжо-ж у цябе мысьлі брак?
Няўжо-ж гутарку мог ты забыць?
Няўжо-ж ня хочаш гаманіць?

(Чытаць далей…)


18 чэрвеня (!)

1872

Вінцуку Дуніну-Марцінкевічу

Здароў, Вінцэсь, айцец „Гапона“!
Табе паклон ад Гэлікона
За „Вечарніцы“, й за „Дудара“,
І за „Навума” — сяла гаспадара.

Бо твае песьні гладкі і лоўкі —
Яны гамоняць нам да галоўкі
І сэрцу кажуць скакаць пад час,
Калі ты ўзьлезеш на наш Парнас.

Маўчыш цяпер, а чаму так?…
Няўжо-ж у цябе мысьлі брак?
Няўжо-ж гутарку мог ты забыць?
Няўжо-ж ня хочаш гаманіць?

(Чытаць далей…)


19 чэрвеня (!)

1872

Вінцуку Дуніну-Марцінкевічу

Здароў, Вінцэсь, айцец „Гапона“!
Табе паклон ад Гэлікона
За „Вечарніцы“, й за „Дудара“,
І за „Навума” — сяла гаспадара.

Бо твае песьні гладкі і лоўкі —
Яны гамоняць нам да галоўкі
І сэрцу кажуць скакаць пад час,
Калі ты ўзьлезеш на наш Парнас.

Маўчыш цяпер, а чаму так?…
Няўжо-ж у цябе мысьлі брак?
Няўжо-ж гутарку мог ты забыць?
Няўжо-ж ня хочаш гаманіць?

(Чытаць далей…)


20 чэрвеня (!)

1872

Вінцуку Дуніну-Марцінкевічу

Здароў, Вінцэсь, айцец „Гапона“!
Табе паклон ад Гэлікона
За „Вечарніцы“, й за „Дудара“,
І за „Навума” — сяла гаспадара.

Бо твае песьні гладкі і лоўкі —
Яны гамоняць нам да галоўкі
І сэрцу кажуць скакаць пад час,
Калі ты ўзьлезеш на наш Парнас.

Маўчыш цяпер, а чаму так?…
Няўжо-ж у цябе мысьлі брак?
Няўжо-ж гутарку мог ты забыць?
Няўжо-ж ня хочаш гаманіць?

(Чытаць далей…)


21 чэрвеня (!)

1872

Вінцуку Дуніну-Марцінкевічу

Здароў, Вінцэсь, айцец „Гапона“!
Табе паклон ад Гэлікона
За „Вечарніцы“, й за „Дудара“,
І за „Навума” — сяла гаспадара.

Бо твае песьні гладкі і лоўкі —
Яны гамоняць нам да галоўкі
І сэрцу кажуць скакаць пад час,
Калі ты ўзьлезеш на наш Парнас.

Маўчыш цяпер, а чаму так?…
Няўжо-ж у цябе мысьлі брак?
Няўжо-ж гутарку мог ты забыць?
Няўжо-ж ня хочаш гаманіць?

(Чытаць далей…)


22 чэрвеня

1912

Адвечная песьня

Жыцьцё.

Ўсесільнай рукою твареньня
Даю яму права істненьня,
На ўласнасць ваду і зямлю,
Душу яму такжэ даю.
Пад ўладай сваей будзе меці
Як ёсць усё чыста на сьвеці;
Ён будзе ўсіх чыста дужэй,
Ён будзе ўсіх чыста мудрэй.
І рэкі, і долы, і горы
Яго будуць слухаць с пакорай;
Там высушэ, там правядзе,
Там зрые, а там узьнясе.

(Чытаць далей…)


23 чэрвеня (!)

1912

Адвечная песьня

Жыцьцё.

Ўсесільнай рукою твареньня
Даю яму права істненьня,
На ўласнасць ваду і зямлю,
Душу яму такжэ даю.
Пад ўладай сваей будзе меці
Як ёсць усё чыста на сьвеці;
Ён будзе ўсіх чыста дужэй,
Ён будзе ўсіх чыста мудрэй.
І рэкі, і долы, і горы
Яго будуць слухаць с пакорай;
Там высушэ, там правядзе,
Там зрые, а там узьнясе.

(Чытаць далей…)


24 чэрвеня

1913

Бандароўна

I.

Ня віхор калыша лесам,
Не ваўкі заводзяць,
Не разбойнікі таўпою
За дабычай ходзяць.

На Ўкраіне пан Патоцкі,
Пан з Канева родам,
З сваёй хэўрай гаспадарыць
Над бедным народам.

Дзе заедзе, банкятуе
Сам ён, яго варта,
Ні старому, ні малому
Ня спускае жартаў.

(Чытаць далей…)


25 чэрвеня (!)

1913

Бандароўна

I.

Ня віхор калыша лесам,
Не ваўкі заводзяць,
Не разбойнікі таўпою
За дабычай ходзяць.

На Ўкраіне пан Патоцкі,
Пан з Канева родам,
З сваёй хэўрай гаспадарыць
Над бедным народам.

Дзе заедзе, банкятуе
Сам ён, яго варта,
Ні старому, ні малому
Ня спускае жартаў.

(Чытаць далей…)


26 чэрвеня (!)

1913

Бандароўна

I.

Ня віхор калыша лесам,
Не ваўкі заводзяць,
Не разбойнікі таўпою
За дабычай ходзяць.

На Ўкраіне пан Патоцкі,
Пан з Канева родам,
З сваёй хэўрай гаспадарыць
Над бедным народам.

Дзе заедзе, банкятуе
Сам ён, яго варта,
Ні старому, ні малому
Ня спускае жартаў.

(Чытаць далей…)


27 чэрвеня (!)

1913

Бандароўна

I.

Ня віхор калыша лесам,
Не ваўкі заводзяць,
Не разбойнікі таўпою
За дабычай ходзяць.

На Ўкраіне пан Патоцкі,
Пан з Канева родам,
З сваёй хэўрай гаспадарыць
Над бедным народам.

Дзе заедзе, банкятуе
Сам ён, яго варта,
Ні старому, ні малому
Ня спускае жартаў.

(Чытаць далей…)


28 чэрвеня (!)

1913

Бандароўна

I.

Ня віхор калыша лесам,
Не ваўкі заводзяць,
Не разбойнікі таўпою
За дабычай ходзяць.

На Ўкраіне пан Патоцкі,
Пан з Канева родам,
З сваёй хэўрай гаспадарыць
Над бедным народам.

Дзе заедзе, банкятуе
Сам ён, яго варта,
Ні старому, ні малому
Ня спускае жартаў.

(Чытаць далей…)


29 чэрвеня

1934

Будзеш незалежнай

Няшчасныя дзеі цябе гартавалі
І сілу давалі ў нядолі бязменнай —
Ты мусіш паўстаці мацнейшай ад сталі,
І быць незалежнай.

Хаця-б Цябе пекла ўсе сілы тапталі,
Трымалі ў няволі рукою жалезнай —
Ты мусіш паўстаці мацнейшай ад сталі,
І быць незалежнай.

(Чытаць далей…)


30 чэрвеня (!)

1934

Будзеш незалежнай

Няшчасныя дзеі цябе гартавалі
І сілу давалі ў нядолі бязменнай —
Ты мусіш паўстаці мацнейшай ад сталі,
І быць незалежнай.

Хаця-б Цябе пекла ўсе сілы тапталі,
Трымалі ў няволі рукою жалезнай —
Ты мусіш паўстаці мацнейшай ад сталі,
І быць незалежнай.

(Чытаць далей…)

Узята з "https://be.wikisource.org/w/index.php?title=Вікікрыніцы:Паэзія_сёння/чэрвень&oldid=133524"