Вікікрыніцы:Паэзія сёння/травень

студзень		люты		сакавік		красавік		травень		чэрвень
ліпень		жнівень		верасень		кастрычнік		лістапад		снежань

---

Вікікрыніцы:Каляндар/травень

Вікікрыніцы:Проза сёння/травень

---

1 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

2 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

3 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

4 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

5 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

6 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

7 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

8 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

9 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

10 траўня (!)

Уладзіслаў Сыракомля

1844

Ямщыкъ

И пъюць и гуляюць — чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку! — закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка! — душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку! — пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай, — якая прыгода:

(Чытаць далей…)

11 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

12 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

13 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

14 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

15 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

16 траўня

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

17 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

18 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

19 траўня (!)

Ільля Ізгур

1906

Айчызна ў цьме

Апусьцилася глухая
Ноч над роднай стараной.
И зноу лиуни не сцихая
Льюцца цёнгля над зямлей.

Цёмны, велькия зноу хмары
Усё неба заняли…
Нудны, восени дни шары.
Замест лета нам прышли.

Плачець вецер над прасторам
У барах и на палях
Плачець, стогнець слезным хорам
Жыцце у муках и болях.

(Чытаць далей…)

20 траўня

Альфонс Петрашкевіч

1913

Moj kraj

Choć trudna mnie, choć ciažka mnie
Tut žyć z taboj — ty znaj,
Što horš było-b na čužynie,
Hdzie ŭsie čužyje… O nie, o nie!..
Lublu ciabie, moj kraj!

Tut ŭsie swaje… Z biadoj žywuć…
Dy ŭ hory znajuć raj:
Pracujuć, śpiać, jaduć i pjuć
I pieśni časta tak piajuć:
Lublu ciabie, moj kraj!

(Чытаць далей…)

21 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

22 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

23 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

24 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

25 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

26 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

27 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

28 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

29 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

30 траўня

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)

31 траўня (!)

Фэлікс Тапчэўскі

1880-ыя

Вечарынка

… Быць яны там угарэлі, так і ходзяць хамянём,
Загудзелі, заскрыпелі, аж смычкі бурчаць ваднём.
Музыкант, што йграў у скрыпку, упёр локцем у жывот,
Узваліў нос на кабылку і разінуў дужа рот;

Як прыўдарыць з усей сілы, толькі пыл са струн ідзець,
Пасінелі на ём жылы і пот каплямі цячэць.
Пасьля неяк засмурыжыць, бздрынкнець пальцам па струнах,
Бараду уверх падымець, а смычком тым мах ды мах.

Трубач рэдка, але ёмка раз-па-разу заравець,
Сьціхнець троху, пасьля лоўка усім тахту задаець
Разам йскрыпкі падхвацілі і басэтля завяла,
Усіх як ёсьць аглушылі, тут пацеха і пашла.

Пачаў першы ў акулярах пан парадак завадзіць,
А за ім усе у парах сталі мазурку хадзіць.
Кожны рукі растапырыць і ляціць—вот як арол,
Ляпнець нагой ды падкінець, скрабянець падошвай пол.

(Чытаць далей…)