Перайсці да зместу

Вікікрыніцы:Паэзія сёння/ліпень

З пляцоўкі Вікікрыніцы
студзень люты сакавік красавік травень чэрвень
ліпень жнівень верасень кастрычнік лістапад снежань

Вікікрыніцы:Каляндар/ліпень
Вікікрыніцы:Проза сёння/ліпень

1 ліпеня (!)

1911

Ціха і плаўна ў даль коцюцца воды
Вольнаго Нёмана, ў цёмную даль,
Толькі у часе глухой непагоды
З берэгу Нёман ня выйдзе амаль.
Вербы і вольхі калышуцца глуха,
Сініе фалі шумяць і бурляць.
Чуткай душою ў такі час паслухай,—
Здасца там гэтакі голас чуваць:
«Гэй, не дзівуйся, мой дружэ недбалы,
Што я сягоньня так злосна шумлю:
Грудзі здавілі мне хмары навалай,
Пошусьць уелася ў матку-зямлю.


2 ліпеня

1911

Ціха і плаўна ў даль коцюцца воды
Вольнаго Нёмана, ў цёмную даль,
Толькі у часе глухой непагоды
З берэгу Нёман ня выйдзе амаль.
Вербы і вольхі калышуцца глуха,
Сініе фалі шумяць і бурляць.
Чуткай душою ў такі час паслухай,—
Здасца там гэтакі голас чуваць:
«Гэй, не дзівуйся, мой дружэ недбалы,
Што я сягоньня так злосна шумлю:
Грудзі здавілі мне хмары навалай,
Пошусьць уелася ў матку-зямлю.


3 ліпеня (!)

1911

Ціха і плаўна ў даль коцюцца воды
Вольнаго Нёмана, ў цёмную даль,
Толькі у часе глухой непагоды
З берэгу Нёман ня выйдзе амаль.
Вербы і вольхі калышуцца глуха,
Сініе фалі шумяць і бурляць.
Чуткай душою ў такі час паслухай,—
Здасца там гэтакі голас чуваць:
«Гэй, не дзівуйся, мой дружэ недбалы,
Што я сягоньня так злосна шумлю:
Грудзі здавілі мне хмары навалай,
Пошусьць уелася ў матку-зямлю.


4 ліпеня (!)

1911

Ціха і плаўна ў даль коцюцца воды
Вольнаго Нёмана, ў цёмную даль,
Толькі у часе глухой непагоды
З берэгу Нёман ня выйдзе амаль.
Вербы і вольхі калышуцца глуха,
Сініе фалі шумяць і бурляць.
Чуткай душою ў такі час паслухай,—
Здасца там гэтакі голас чуваць:
«Гэй, не дзівуйся, мой дружэ недбалы,
Што я сягоньня так злосна шумлю:
Грудзі здавілі мне хмары навалай,
Пошусьць уелася ў матку-зямлю.


5 ліпеня (!)

1892

Ціха і плаўна ў даль коцюцца воды
Вольнаго Нёмана, ў цёмную даль,
Толькі у часе глухой непагоды
З берэгу Нёман ня выйдзе амаль.
Вербы і вольхі калышуцца глуха,
Сініе фалі шумяць і бурляць.
Чуткай душою ў такі час паслухай,—
Здасца там гэтакі голас чуваць:
«Гэй, не дзівуйся, мой дружэ недбалы,
Што я сягоньня так злосна шумлю:
Грудзі здавілі мне хмары навалай,
Пошусьць уелася ў матку-зямлю.


6 ліпеня

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


7 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


8 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


9 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


10 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


11 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


12 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


13 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


14 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


15 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


16 ліпеня (!)

1892

Ты нам раскинулась лесам, балотами,
Выдмай песчанаю, неураджайнаю,
Маци зямлица, и умалотами
Хлеба над мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднай адзет сермягаю,
З лыка плецёные лапци абуўшы,
Едзе драбинами, ци калымагаю,
Конем, што цягне, якбы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплачэ
Мужык араты дзеля злой доли,
Цяжка працуючы. Іон жэ адначэ
С табой разстацца ня ждзе николи.


17 ліпеня

1840-ыя

З праснічкамі сядзяць дзеванькі, як краскі,
Прадуць сабе, прадуць слуцкія паяскі.

Гудзі, вераценца! вярціся скарэй!
Тая помніць лепяй, чыя ніць даўжэй!

Паплыў аж да Рыгі кавалер з віцінай,
Сьлязьмі заліваўся—жагнаўся з дзяўчынай.

Гудзі, вераценца! вярціся скарэй!
Тая помніць лепяй, чыя ніць даўжэй!


18 ліпеня (!)

1840-ыя

З праснічкамі сядзяць дзеванькі, як краскі,
Прадуць сабе, прадуць слуцкія паяскі.

Гудзі, вераценца! вярціся скарэй!
Тая помніць лепяй, чыя ніць даўжэй!

Паплыў аж да Рыгі кавалер з віцінай,
Сьлязьмі заліваўся—жагнаўся з дзяўчынай.

Гудзі, вераценца! вярціся скарэй!
Тая помніць лепяй, чыя ніць даўжэй!


19 ліпеня

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


20 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


21 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


22 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


23 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


24 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


25 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


26 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


27 ліпеня (!)

1907

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju, —
Chaj piesień sumliwych nia hraje,
Chaj horkaho bolej ja płaču nia čuju,
Chaj ślozaŭ nichto bolš nia znaje!…

Złamajcie mnie dudku maju wierbawuju,
Paciechi daŭno ja nia maju…
Ja dudku druhuju sabie pryhatuju
I pieśniu wiasiolšu zajhraju!…


28 ліпеня

1702—1716

Kary mene, Hospody moy,
odnoż mene ne kiday. ||
Rad ia karu wsięnku znoszu,
tylko twoiey łaski proszu.
Rukaz twoia chot tiaszkaia,
odnak Backowskaia
Karywszy pożałuiesz,
skarawszy pomiłuiesz.
Oy lichosz tomo dytiati,
kotoroho nie bijet Mati
I swajowoley ieho lubujet
a ieho na hol(?)hołduiet.


29 ліпеня (!)

1702—1716

Kary mene, Hospody moy,
odnoż mene ne kiday. ||
Rad ia karu wsięnku znoszu,
tylko twoiey łaski proszu.
Rukaz twoia chot tiaszkaia,
odnak Backowskaia
Karywszy pożałuiesz,
skarawszy pomiłuiesz.
Oy lichosz tomo dytiati,
kotoroho nie bijet Mati
I swajowoley ieho lubujet
a ieho na hol(?)hołduiet.


30 ліпеня

1838

Skaży Wielmożny Panie,
Szczo w naszym budzie stanie?
Bo mnie niesztoś kazali,
Szto wy niesłusznie dawali
U marcy podymnego?
A tobie chłopie co dotego?

— Prawda szto wy panami,
Pokul żywiecie nad nami!…
Ale szczo z toho budzie,
Koli staniem na sudzie?
Nie skażesz panie tego:
Co tobie chłopie co do tego.


31 ліпеня

1838

Skaży Wielmożny Panie,
Szczo w naszym budzie stanie?
Bo mnie niesztoś kazali,
Szto wy niesłusznie dawali
U marcy podymnego?
A tobie chłopie co dotego?

— Prawda szto wy panami,
Pokul żywiecie nad nami!…
Ale szczo z toho budzie,
Koli staniem na sudzie?
Nie skażesz panie tego:
Co tobie chłopie co do tego.