Аўтар:Алесь Гарун
Выгляд
Алесь Гарун |
---|
нар. 11 сакавіка 1887, ф. Новы Двор, Менскі павет, Расейская імпэрыя |
пам. 28 ліпеня 1920, Кракаў, Польская Рэспубліка |
Колькасць твораў: 77 Агляд усіх твораў: Катэгорыя: Алесь Гарун
Зборнікі
[правіць]Паэмы
[правіць]Вершы
[правіць]- На варці // Наша Ніва. — 28 Мая 1915. — №21
- Чэлавечая кроў // Наша Ніва. — 5 Чэрвеня 1915. — №22
- Лісток і надзея // Вольная Беларусь. — 26 кастрычніка 1917. — №26
- Песьня (За рэчкай, за рэчкай…) // Вольная Беларусь. — 26 кастрычніка 1917. — №26
- Ня плач мяне забірае // Вольная Беларусь. — 26 кастрычніка 1917. — №26
- Шчасьлівы той… // Вольная Беларусь. — 8 сьнежня 1917. — №33
- Паходная // Гоман. — 3 красавіка 1918. — №28 (224)
- Z astrožnych kartak // Biełaruskaje žyćcio. — 31 žniŭnia 1919. — №11
- Dakory // Biełaruskaje žyćcio. — 31 žniŭnia 1919. — №11
- Хвейнаму другу // Беларускае Жыцьцё. — 22 сьнежня 1919. — №22
- Шлюб // Беларускае Жыцьцё. — 18 сакавіка 1920. — №7 (29)
- Трэны // Рунь. — 4 ліпня 1920. — №9-10
Апавяданні
[правіць]Драматургія
[правіць]- Датрымаў характар
- Дзіўны лапаць, або Не ўсё тое порах, што ў пораху ляжыць
- Хлопчык у лесе
- Шчаслівы чырвонец
Публіцыстыка
[правіць]1918 год
[правіць]- Увагі да нацыянальнага руху
- Одгукі
- З цяжкім возам на гнілой грэблі
- Скрыпты шавініста
- Дыбенкіяда
- Рэальная палітыка
- Далей ні можна
- Пад адным штандарам
- Польшча і яе суседзі
- «Нізалежная Беларусь»
1919 год
[правіць]Прамовы
[правіць]- Прамова на прывітаньні Язэпа Пілсудзкага (18 верасьня 1919)
Лісты
[правіць]- Вацлаву Ластоўскаму (Гарун)
- Ліст у Рэдакцію // Наша Ніва. — 28 Мая 1915. — №21
Пра аўтара
[правіць]- Алесь Гарун. Матчын дар (Лёсік)
- Алесь Гарун
- Памяці Алеся Гаруна
- Алесь Гарун (Ігнатоўскі)
- А. Гарун (Гарэцкі)
- Алесь Гарун (Краўцоў, 1921)
- Алесь Гарун (Краўцоў, 1927)
- Памяці поэта
- Да восьмай гадавіны сьмерці А. Гаруна (1928)
- «Матчын дар» Алеся Гаруна (Барычэўскі) / А Барычэўскі // Узвышша. – 1928. – №2. – С. 167.
- Алесь Гарун (Піятуховіч)
Творы гэтага аўтара, апублікаваныя да 1 студзеня 1929 года знаходзяцца ў грамадскім набытку ўва ўсім свеце, бо аўтар памёр, прынамсі 100 гадоў таму. Пераклады і рэдакцыі, апублікаваныя пазней могуць абараняцца аўтарскім правам. Пасмяротныя творы могуць абараняцца аўтарскім правам у залежнасці ад часу публікацыі адносна смерці аўтара ў некаторых краінах і рэгіёнах.