|
И пъюць и гуляюць—чаму-жъ у забави
Адзинъ ты якъ ворагъ ў няволи?
На чарку!—закурымъ, садзися на лави,
Скажи намъ прычыну нядоли.
Ни кони, ни санки, ни красны дзяўчата
Цябе не пацешаць ни мала,
Два летка мы видзимъ, чы будни, чы свята,
Што ты не таки, якъ бывала.
— «Ой, цяжка! ой, горка!—душа мая млее,
«И светъ бы пакинуць ня шкода,
«Дай чарку!—пры чарцы мне будзе смялее…
«Паслухай,—якая прыгода:
«Прыстаў я на почту, звычайне—блазнота,
«Хоць быў и силенъ и ахвочы.
«На почци—самъ знаешъ—дзень целы работа,
«Ня видзишъ ни свята, ни ночы.
«Адъ ранка да ночки, адъ ночки да ранка
«Вазіў я пакеты и паны.
«Папаў залатоўку,—тады и гулянка
«И сытъ, и вясёлы и пъяны.
«Звадзіў я дзяўчата, друзей меў безъ щоту,
«Самъ писаръ быу роўны и квита!
«А кони-жъ!—якъ крыкну на нихъ на ахвоту
«Дзяруць маи сіўки зъ капыта!
«Вясёлы быў хлопецъ и зухъ у гуляни,
«Казисты ўсякой дзяўчыне.
«Паничъ зъ табой едзе, падхопишъ дзе паню,
«Двазлотка николи ня мине.
«А тольки самъ щыра любіў я дзяўчыну:
«Жыла тутъ у вёсцы пры поли,
«Яе я бывала, якъ еду, ня мину,
«Кабъ мима праехаць!—николи!
«Отъ писаръ разъ кликнуў яще да разсвета;
«Схапіўся, адзеўся, гатовы.
«Завея—крый Боже! ня видна бачъ света,
«Марозна и сиверъ здаровы.
—«Вези аштахвету!»—«А кабъ ты згарэла!»
«Буркнуў я падъ носамъ, сярдуя,
«Каня акульбачыў и скора и смела
«На сіўцы па тракци сяку я.
«Якъ жыў я, ня видзеў такой, бачъ, мяцели:
«Ня видна дароги ни света.
«Отъ зъ сіўкай дзве вёрсты мы такъ праляцели,.
«Слупъ трэци минаемъ… што гэта?!…
«Хтось стогне ў поли, на помочъ скликае:
«Зблудзіўся нейначей ў дарози.
«Падумаў: падскочу—хтось тамъ пропадае
«Ў завеи на лютамъ марози.
«Каня павяртаю, а чортъ мне на вуха:
«Куды ты?…» ўсё шепче на згубу,
«Спяшы!… часъ нагнаўшы, пабачышъ дзявуху,
«Сваю паралеску и любу!»—
«И стала мне страшна, ажъ дыбамъ стаў воласъ,
«Па плечахъ пабегли мурашки…
«Каня зацинаю, хоць каже мне голасъ,
«Што гэта грэхъ будзе, грэхъ цяжки…
«Отъ зъездзіў, звяртаюсь. Прыцихла и днее,
«Страхъ неки ўсё мучыць укрыты,
«Такъ цяжка мне стала, ажъ лобъ мой пацее,
«А грудзь—званочекъ разбиты.
«Отъ конь мой спужаўся, наежыў, бачъ, грыву,
«Храпе подхватае да бегу…
«Глядзь! вижу ляжачу кабету няжыву
«Пры самай дарози ў снегу
«Злезъ… ближей падхожу… и снегу ей зъ карку
«Палой адкинуў я груду…
«Пазнаў!… моцны Боже!… Дай чарку!… дай чарку…
«Казаць большъ ничога ня буду.»
|
Прапануем да спампаваньня!