Граматыка й правапіс.
Паўтарэньне пройдзенага матарыялу аб сказе. Сувязь слоў у сказе. Дзейнік і выражэньне яго ў сказе. Выказьнік і выражэньне яго ў сказе. Тыпы сказаў. Зьліты сказ. («Сказ з аднароднымі членамі») і знакі прыпынку ў ім. Зваротак і знакі прыпынку пры ім. Пабочныя словы й сказы ды знакі прыпынку пры іх. Прыдаткі ў мове й знакі прыпынку пры іх. Складаны сказ. Роды складаных сказаў і знакі прыпынку пры складаных сказах. Скарачэньне даданых сказаў («адасабленьне») і знакі прыпынку пры ім. Абагульненьне правілаў пра знакі прыпынку.
Літаратура.
Паняцьце аб мастацтве («Апокрыф» М. Багдановіча).
Народнае вуснае творства (агляд усіх жанраў).
Агляд новай беларускай літаратуры. Я. Баршчэўскі — хронолёгічна першы беларускі пісьменьнік XIX веку («Ах, чым-жа твая дзеванька…», адно з фантастычных апавяданьняў — «Чарнакніжнік і зьмяя» ці «Ваўкалак»). Паўлюк Бахрым — першы сялянскі паэт («Заграй, заграй…»). «Тарас на Парнасе» і ідэя стварэньня беларускага народнага мастацтва — фактычны пачатак новай беларускай літаратуры. В. Дунін-Марцінкевіч — найбольш пладавіты беларускі пісьменьнік XIX веку («Стаўроўскія дзяды» «Пінская шляхта») Ф. Багушэвіч — «бацька беларускага Адраджэньня» (лірыка). Багушэвіцкая пляяда. Няслухоўскі (лірыка). А. Абуховіч (байкі — «Ваўкалак», «Ліс і варона», «Воўк і лісіца»). «Нашаніўства». I. Папярэднікі й пачынальнікі: К. Каганец (народная лірыка, апавяданьні, драматургія). Ядвігін Ш. («Бярозка», «Зарабіў»). Цётка («На чужой старонцы», «Грайка», «Арлы-брацьця») II. Генэральная лінія: Я. Купала (лірыка, «Раскіданае гняздо). Я. Колас («Сымон Музыка», «У Палескай глушы»).
III. Маладзейшыя нашаўніцы: А. Гарун (лірыка, апавяданьні). М. Багдановіч («Рондо», «У вёсцы», «Максім і Магдалена», «Страцім-Лебядзь»). М. Гарэцкі (апавяданьні, «Дзьве душы»). Ф. Аляхновіч («Няскончаная драма»). Узвышша беларускай літаратуры — на Усходняй Беларусі (У. Дубоўка, Я. Пушча, К. Чорны, М. Зарэцкі) і на Заходняй (Н. Арсеньнева, М. Танк, М. Машара).
