Пан Тадэвуш (Міцкевіч/Тарашкевіч)
| Пан Тадэвуш або Апошні заезд на Літве[1] Паэмы Аўтар: Адам Міцкевіч 1834 (пераклад 1932) Арыгінальная назва: Pan Tadeusz Пераклад: Браніслаў Тарашкевіч |
| Іншыя пераклады гэтага твора: Пан Тадэвуш. |
Прапануем да спампаваньня!
Быліца першая. ГАСПАДАРКА
Быліца другая. ЗАМАК
Быліца трэцяя. ЗАЛЁТЫ
Быліца чацвёртая. ПАЛІТЫКА І ЎЛОВЫ
Быліца пятая. КАЛАТНЯ
Быліца шостая. ЗАСЦЕНАК
Быліца сёмая. НАРАДА
Быліца восьмая. ЗАЕЗД
Быліца дзявятая. БІТВА
Быліца дзясятая. ЭМІГРАЦЫЯ. ЯЦКА
Быліца адзінаццатая. 1812 ГОД
Быліца дванаццатая. КАХАЙМАСЯ
- ↑ За часоў Польскай Рэчы Паспалітай выкананне судовых выракаў было дужа труднае ў краі, дзе выканаўчая ўлада не мела блізка што ніякай паліцыі пад сваім загадам, а вяльможныя грамадзяне трымалі надворныя палкі, некаторыя нават, як князі Радзівілы, па колькі сот тысяч войска. Таму жальбіт, зыскаўшы дакрэт, мусіў па выкананне звяртацца да рыцарскага стану, зпача, да шляхты, якая мела і выканаўчую ўладу. Збройная радня, прыяцелі і аднапаветнікі выбіраліся з дакрэтам у руках і ў таварыстве вознага здабывалі (часта не без праліцця крыві) маёмасць, прысуджаную жальбіту, якую возны законным парадкам перадаваў альбо аддаваў на ўладанне, Такое збройнае выкананне дэкрэту называлася заездам. У даўных часах, пакуль шанавалася права, найвялікшыя паны не смелі супраціўляцца выракам; рэдка здараліся збройныя напасці, а насільства блізка што ніколі не заставалася бяскарным. Ведамы з гісторыі сумны канец князя Васіля Сангушкі і Стадніцкага, празванага Чартом. Сапсуццё публічных абычаяў у Рэчы Паспалітай памножыла (колькасць) заездаў, якія ўсцяж мяшалі супакойнасці Літвы (А. М., Б. Т.).