Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Алесь Гарун/Матчын дар/Думкі-дыямэнты

Думкі-дыямэнты
Верш
Аўтар: Алесь Гарун
1927 год

Прапануем да спампаваньня!

Думкі-дыямэнты^[1].

Думкі-дыямэнты, краскі жыцьця,
Песьні — вас гэтак люблю,
З вамі салодкіх гадзін забыцьця
Часам і я пазнаю.

Жыцьцё-няволя ў чужой старане,
Працы надмернай яром^[2]
Зараз зьнікаюць, бы ў госьці ка мне
Вы паказаліся ў дом.

Слухайце-ж, думкі: як прыйдзе мой скон,
Ў хатку зьляцеце ка мне;
Хай перадсьмертны ўцішыцца стон,
Сэрца на момант спачне.

Хай засьпяваю, як лебядзь, калі
Прыйдзе гадзіна яму,
Узьнёсшыся ў неба ад маці-зямлі,
Рыне ў адвечную цьму.

Хай засьпяваю аб сьне залатым
Веку людзкога радзтва,
Роўнасьці, вольнасьці, брацтва, — аб тым
Веку красы, хараства.

Можа, пачуўшы прад’згонны мой сьпеў,
Сьціхла-б на сьвеце вайна…
З радасным духам-бы я паляцеў
Ў царства каханьня, відна.