Вікікрыніцы:Проза сёння/люты

студзень		люты		сакавік		красавік		травень		чэрвень
ліпень		жнівень		верасень		кастрычнік		лістапад		снежань

Вікікрыніцы:Каляндар/люты

Вікікрыніцы:Паэзія сёння/люты

1 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

2 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

3 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

4 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

5 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

6 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

7 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

8 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

9 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

10 лютага

Прапануем да спампаваньня!

«Бітва на Уле» — Максім Гарэцкі.

Быў пачатак 1564 году.

Вайна з Маскоўшчынай усхапілася з новаю сілаю.

Цар паслаў дзьве́ арміі. Адну з іх, ме́ўшую 30.000 чалаве́к, вёў з-пад забранага Полацка знамяніты ваявода Шуйскі, а другая, налічаўшая 50.000, пераважна коньнікаў, рушыла на Беларусь зпад Вязьмы пад камандай князя Сярэбранага і казанскага царэвіча. Між Воршай і Дуброўнаю яны павінны былі зыйсьціся, каб дале́й ужо разам забраць Ме́нск, Наваградак і слаўную сталіцу ворага Вільню.

Уся Беларусь дрыжэла ў страсе. Надзе́я на падмогу польскага войска была невялікая, а для многіх і нежаданая з прычыны заўсёдных польскіх прычэпак, зьняважаўшых беларускі і літоўскі нацыянальны гонар. Здавалася, прыйшоў кане́ц незале́жнасьці Літоўскага (беларускага) гаспадарства…

(Чытаць далей…)

11 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

12 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

13 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

14 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

15 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

16 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

17 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

18 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

19 лютага

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

20 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Dwa braty» — Эдуард Доўвес Дэкер.

— Bracitka, ty bolšy za mianie, to ci nie dastanieš mnie taho hranatu[1], što sierod čyrwonych kwietak i zieleni uśmichajecca raschilenymi wusnami, bytcam dziaŭčynka, kali wabić k sabie? Hlań, jak patreskaŭsia jon ad śpiełaści, jak zijajeć Čerwieńniu krywawaja rana, katoruju jon zrabiŭ z swajej woli, kab zdawolić mianie! Bracitka, mnie chočecca hetaho hranatu! Ty bolšy za mianie, padyjmi ruku ŭ haru i sarwi, kab ja moh pałasawać smaku jaho.

I bolšy brat heta zrabiŭ, kab mienšy moh paprobawać jaki smak hranatu.

Pośle hetaho bolšy brat pajšoŭ u pole i ubačyŭ tam horskuju kazu, katoraja zyjšła ŭ daliny, šukajučy swajho jahniaci.

— Ci ni bačyŭ dzie majho jahniatka?—spytałasia jana ŭ Iwa.—Ty žywieš na rauninie i lepiej znaješ hetyje płoskije ściežki?

— Daj spakoj jahniaci… Daj spakoj kaźlaci, —kazaŭ lew,—a chadzi da mianie, ja ciabie zjem.

(Чытаць далей…)

21 лютага

Прапануем да спампаваньня!

«Родная мова» — Вацлаў Ластоўскі.

Кожны народ гаворыць аб дабрэ і зле сваей мовай, і гэта яго право; бо мова—гэта плод географічных і гістарычных варункоў народу, яго звычаёў і абычаёў.

І болей: мова кожнага асобнага народа—гэта сумма перэжываньнёў, сумма душ яго жывых і даўно адыйшоўшых у вечнасць пакаленьнёў.

Родная мова—гэта мільёны жывых клетачак мозгу, унасьледаваных чэлавекам ад папярэдзіўшых яго пакаленьнёў, мільёны перажэваньнёў красы, дабра і зла, згукоў і форм; нешчысьлёнае багацьця душы, каторае аткрываецца толькі пад дотыкам тых самых згукоў, каторые нарадзілісь у душах далёкіх пакаленьнёў.

Родная мова—гэта музыка душы, каторай Навышні Стварыцель адарыў чэлавека, гэта натуральны фундамэнт на каторым чэлавек павінен будаваць дом сваей сілы духоўнай, свайго розуму, пачуцьця дабра і зла, справядлівасьці і крыўды, красы і брыдзі.

І горэ таму, хто паднімае руку проці законоў напісаных у кнізе Жывата, рукою Стварыцеля.

Падобен ён да таго неразумнаго чэлавека, каторы будуе дом свой на пяску: спадзе дождж і пацякуць воды і зрыюць яго будоўлю.

Будуйця дом сваей мудрасьці, палацы душы сваей на скале, катора ёсць родная мова.

Душа, бяз роднай мовы, гэта кветка без каранёў, — гэта разбітая скрыпка, пусты дом напоўнены трупамі.

(Чытаць далей…)

22 лютага (!)

Прапануем да спампаваньня!

«Родная мова» — Вацлаў Ластоўскі.