Niezabudka (1918)/VI/Biedny woŭk

Biedny woŭk
Беларуская народная казка
Аўтар: Вацлаў Ластоўскі
1918 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Бедны воўк (Ластоўскі).

Прапануем да спампаваньня!

Biedny woǔk.

Byŭ sabie woŭk, katory čuć z hoładu nie prapaǔ: nidzie ničoha nia može zławić. Ažno bačyć, ― baran pasiecca ů kustach.
― „Witaj, baran, ja ciabie zjem!“
― „A chto ty taki, što budzieš mianie jeści“?
― „Dy ja ― woǔk!“
― „Dy brešeš, ― kaže, baran!“
― „Nu, a kali ty woŭk, to stań na ǔzhorku i raziń lapu, a ja sam tabie ŭ hłotku ǔskoču.
— „Dobra“, kaže woŭk.
Wot woůk stanuǔ na ŭzhorku, razinuů lapu, a baran jak raźbiažycca, jak treśnie rahami waǔku ŭ łob, to jon, kulhik, i palacieů u jamu, što była za ŭzhorkam.
Dobra najeŭsia! Sieǔ, niabože, dyj płače.
— „Ciž nie durny ja? Dzie-ž to čuwana, kab žywoje miaso dy samo ŭ horło ŭskočyło?
Pajšoǔ hałodny woůk dalej. Bačyć — pasiecca koń. Jon da kania truch-truch, biažyć.
— „Witaj, koń, — ja ciabie zjem!“
— „Chto-ž ty taki, što budzieš mianie jeści?“
— „Ja woŭk“ — kaže.
— „Dy brešeš — ty mabyć sabaka“.
— „Dalbo kaže — woǔk!“
— „Nu kali-ž ty woŭk dy nawažyŭ mianie zjeści, to pačynaj s chwasta. Pakul ty dajasi da siaredziny, ja budu paświcca, to pasycieju: tady ty i zakusiš sycieńkim.“
— „Kali tak, to tak“, — kaže woůk, dy zaraz da chwasta… Jak bryknie toj koń zadam, jak daść kapytami ů mordu woǔku, jak pakocicca woǔk, až pył zakureů.
Wot woǔk siadzić sabie dy dumaje: „Ci-ž heto čuwanaja reč — kania s chwasta jeści?“
Pajšoǔ woǔk dalej. Bačyć: nidaloka at sieła pasiecca świńnia.
— „Witaj, świńnia!“
— „Witaj!“
— „Ja ciabie zjem!“
— „A chto ty taki, kab mianie jeści?“
— „Ja woǔk!“
— „Brešeš, — ty sabaka!“
— „Nie, — kaže, — woǔk!“
— „A kali woŭk, to-j dobra — kaže świńnia. — Ja ǔžo daǔno ciabie tut šukaju. U nas ciapier u siale staršynu wybirajuć. Dyk sadzisia na mianie, ja ciabie pawiazu u siało.“
— „Kali tak, to tak. Wiazi!“
Zradzieŭ woǔk, sieů na świńiu i jedzie ů siało.
A świnia jak zapiščyć, až woŭk spałochaůsia.
— „Čaho heto ty, — kaže, — kryčyš?“
— „Dy heto ja hramadu sklikaju, kab ciabie chutčej wybirali za načalstwo.“
Ažno tut jak wybiahuć sabaki, jak sunucca s chat ludzi — s kačerhami, z rahačami, z łapatami, jak pačnuć waŭka dubasić, jak skočyć woŭk na-ǔciéki — čuć žywy wyrwaǔsia!