Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/27
| ← 26. Na VI niadzielu pa Vialikadni | 27. Na I niadzielu pa Siomusie Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
28. Na II niadzielu pa Siomusie (U aktavie Božaha Cieła) → |
Прапануем да спампаваньня!
NA I NIADZIELU PA SIOMUSIE.
I.
Darahija, Boh jość luboŭ. U tym vyjaviłasia Božaja luboŭ da nas, što Syna svajho adzinarodnaha pasłaŭ Boh na śviet, kab my žyli praz jaho. U tym jość luboŭ: nie što my palubili Boha, ale što jon piarviej palubiŭ nas i pasłaŭ Syna svajho dziela źmiłavańnia za hrachi našy.
Darahija, kali nas Boh tak palubiŭ, dyk i my pavinny lubić adzin adnaho. Boha nichto nikoli nia bačyŭ; kali-ž my lubim adzin adnaho, — Boh u nas prabyvaje, i luboŭ jaho ŭ nas daskanalnaja jość. Pa tym paznajom, što my prabyvajem u im, a jon u nas, što Ducha svajho nam daŭ. I my bačyli i śviedčym, što Ajciec pasłaŭ svajho Syna, jak Zbaŭcu śvietu. Chtobniebudź vyznaŭ, što Jezus jość Synam Božym, — Boh u im prabyvaje, a jon u Bohu. I my paznali i ŭvieryli lubovi, jakuju Boh maje ŭ nas. Boh jość luboŭ. A chto prabyvaje ŭ lubovi, u Bohu prabyvaje, a Boh u im. U tym daskanalnaja luboŭ Božaja ŭ nas, kab my mieli samapeŭnaść u dzień sudny, bo jak jon jość, taksama i my jość na hetym śviecie. Strachu niamašaka ŭ lubovi, ale daskanalnaja luboŭ honić proč strach, bo ŭ strachu jość mučeńnie, i chto baicca, nia jość daskanalny ŭ lubovi. Voś-ža lubiema Boha, bo Boh pierš palubiŭ nas. Kali-b chto skazaŭ, što lubić Boha, a nienavidzieŭ-by svajho brata, toj łhunom jość. Bo chto nia lubić brata svajho: katoraha bača, Boha: katoraha nia bača, jak-ža moža lubić? I my majem ad Boha hety zahad, kab toj, chto lubić Boha, lubiŭ i brata svajho.
(1 Jan 4, 8—21).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: budźcie miłasernyja, jak i Ajciec vaš jość miłaserny. Nia sudzicie, i vy nia budziecie sudžany. Nie asudžvajcie, i vy nia budziecie asudžany. Adpuščajcie, i vam budzie adpuščana. Davajcie, i vam budzie dadziena: mieru dobruju, i ŭcisnutuju, i stresienuju, i z koptaram daduć na vašaje łona. Bo tej-ža mieraj, jakoj mierycie, budzie vam admierana. I skazaŭ im prypovieść: ci moža ślapy vieści ślapoha? Ci-ž nie abodva ŭvalacca ŭ jamu? Vučań nia jość bolšy za vučyciela, i daskanalnym kožny budzie, kali budzie jak jaho vučyciel. A što-ž ty bačyš pylinku ŭ voku brata tvajho, a belki, što jość u voku tvaim, nia bačyš? Abo jak možaš skazać bratu tvajmu: bracie, pazvol, vykinu pylinku z voka tvajho, kali sam u svaim voku nia bačyš belki? Kryvadušny, vykiń śpiarša belku z voka svajho, a tady ŭbačyš, jak vyniać pylinku z voka tvajho brata.
(Łuk. 6, 36—42).