Hołas dušy (1926)/II/Niepawinnaje Začaćcie Dziewy Maryi

← Myśli na wažniejšyja światy hodu

Niepawinnaje Začaćcie Dziewy Maryi Казаньне Аўтар: Казімір Сваяк 1926 год

Naradziny Chrysta Jezusa →

Прапануем да спампаваньня!

Niepawinnaje Začaćcie Dziewy Maryi.
(8 śnieżnia).

1. Nia byli jašče propaści, kali Ja pačałasia (Prov. 8.24). Hrech pierwarodny, heta — propaść, u katoruju za Adama ŭsie ŭwalilisia. Maryja tolki, ščaśliwaj łaskaju Boha, była wolnaj ad hetaha hrechu, kab mieć tuju čystatu — jak kaža św. Anzelm, — jakoj aproč Boha, znajści nihdzie niemahčyma. Pazdaroŭ-ža Maryju za takuju ščaśliwaść! Ty tak-ža, choć u hrachu pačaty, z łaski Chrystowaj na Chryščeńni byŭ ačуščan i adrodžan. Budź zatoje padziačnym.

Ale ci tuju čystaść ty ŭtrymaŭ? Ci moža swaimi hrachami wiarnuŭsia da taho stanu nieščaśliwaha, a mo’ i horšaha? Kali tak, to starajsia padniacisia z tej propaści ahidnaj. Ničoha tak nia bojsia, ničym tak nia brydźsia — jak hrecham.

2. Usia Ty pryhoža, pryjaźnica maja, i niama ŭ Tabie plamy. (Cant. 4,7). Nia było hrechu ŭ Pračystaj Dziewy, nia było i złoha pažadańnia. Ale ty inšaje prawa čuješ u sabie. Supakoj budzieš mieć, kali pažadańni i drennyja nachiły pieramožaš; kali rozum i duch zapanujeć nad ciełam. „Bo kali pawodle cieła žyć budziecie, pamrycio“. (św. Pawał). Zmahajsia śmieła i z nadziejaj na apieku Biazwinnaj Dziewy proci worahaŭ dušy swajej. Na pomač Jaje nadziejsia, bo Jana ściorła hołaŭ piakielnaha wužaki i jaho siabroŭcaŭ.

3. U mianie laska ŭsiaho żyćcia i praŭdy (Eccl. 24, 25). U pieršaj časinie istnawańnia Maryi daŭ Boh Jej łasku, wyšejšuju jak ludziam i aniełam: poŭny rozum i paznańnie Boha, wolu miłujučuju Jaho bolš čym Serafiny; aproč taho, daŭ łaski pamocnyja da žyćcia pawodle najwyšejšaje intencyi nadpryrodnaj. Zhetul widziš, jakija Maryja sabrała bahatstwy duchowyja. A kali-ž ty wolu i rozum swoj z Boham złučyš? Ci byŭ wiernym Jaho łascy? I ci budzieš tak wiernym, kab moh skazaci za św. Paŭłam: „Łaska Jaho dla mianie nia była daremnaj“!