Hołas dušy (1926)/I/Malitwy padčas Niešparaŭ

← Malitwy paśla Imšy św.

Malitwy padčas Niešparaŭ Малітвы Аўтар: Казімір Сваяк 1926 год

Myśli na wažniejšyja światy hodu →

Прапануем да спампаваньня!

MALITWY PADČAS NIEŠPARAU.

Padčas Niešparaŭ najlepš zmoŭ nabožna ražaniec. Kali jość wystaŭleńnie Eŭcharystyi, — starajsia klenčyć, ale nikoli nia klenč na adnym kalenie, bo nia prystojna: lepiej užo stoj uwažna i skromna. Kali maješ hołas, piai psalmy ŭ chory, a kali nie, to možaš adčytać woś hetyja:

Psalmy pakuty Dawida.

Psalm 6.

Panie, nie ŭ jaraści Twajej winuj mianie, ani ŭ hniewie swaim karaj mianie.

Zžalsia nada mnoj, Panie, bo ja chwory: azdarawi mianie, bo strywožany kości maje.

I duša maja strywožana wielmi: i Ty, Panie, dakul-ža adwiartacisia budzieš?

Abiarnisia, Panie, dy wyrwi dušu maju: wybaŭ mianie, dziela miłaści swajej.

Bo ŭ śmierci niama, chto ab Tabie pomniŭ-by, a ŭ piekle chto-ž Tabie budzie dawać chwału?

Ja strudziŭsia płačam maim, abmywaju što-noč łoža majo: ślazami swaimi paliwaju paściel maju.

Strywožany ad zhryzoty wočy maje, sastareŭsia ja mižy ŭsich worahaŭ maich.

Adstupiecie ad mianie ŭsie, chto robić nieprawotu: bo pačuŭ Boh hołas płaču majho.

Pačuŭ Pan maleńnie majo, pryniaŭ Pan malitwu maju.

Niachaj zasaromiacca i zatrywožacca mocna ŭsie worahi maje: niachaj nawiernucca i zastydajucca wielmi-wielmi.

Psalm 31.

Ščaśliwyja, katorym darawany nieprawoty i čyje prykrylisia hrachi.

Ščaśliwy čaławiek, katoramu nie paličyŭ Pan hrechu i ŭ wusnach katoraha niama krywadušnaści.

Dziela maŭčańnia majho ŭstareli kości maje, dziela narakańnia majho ceły dzień.

Bo ŭ dzień i ŭ nočy ciažyła nada mnoj ruka Twaja: pryjšła na mianie muka, jak-by ad kalučkaŭ ciarnistych.

Hrech moj raskazaŭ Tabie i niesprawiadliwaści swajej nia skrywaŭ.

Skazaŭ: wyznaju proci siabie niesprawiadliwaść Bohu, a Ty adpuściŭ biazbožnaść hrechu majho.

Dziela taho budzie malicca tabie kožny nabožny, u časie naležnym.

A ŭ napływie wod mnohich — hodzie prybližacisia da Ciabie.

Ty maja schowa ad turboty, jakaja mianie aharnuła: radaść maja, wybaŭ mianie ad tych, što inianie abstupili.

Dam tabie rozum (kaža Boh) i nawuču ciabie, pa jakoj darozie chadzici; ukraplu nad taboju znak moj.

Nia budźcie-ž jak koń, abo muł, katorym rozum nia dany.

Wuzdoju i cuhlami ściśni ščoki tych, chto nia choča da Ciabie nabližacca.

Šmat pakarańnia na hrešnaha, ale chto maje nadzieju na Boha, miłaserdzia dastupić.

Wiesialiciesia ŭ Bohu, dy radujcieś sprawiadliwyja; Chwaliciesia ŭsie, chto prostaha serca.

Psalm 37.

Panie, nie ŭ zapalčywaści swajej winuj mianie, ani ŭ hniewie swaim karaj mianie.

Bo streły Twaje ŭkałolisia ŭ mianie: i natužyŭ Ty nada mnoj ruku swaju.

Niama zdarožja ŭ ciele maim dziela hniewu Twajho; niama supakoju kaściam maim dziela hrachoŭ maich.

Bo prastupki maje pierawyšyli haławu maju: i jak ciažkoje biaremia zaciažyli nada mnoj.

Razhnoilisia i razdziorlisia rany maje, dziela niarozumu majho.

Biednym ja staŭsia i zharbiŭsia zusim: ceły dzień chadžu sumujučy.

Bo maje biodry poŭnyja naruhańnia: a niama zdaroŭja ŭ ciele maim.

Zbiedžany i ŭpakorany ja wielmi: hałašu ad stahnańnia majho serca.

Panie, prad Taboj usio pažadańnie majo, a stohny maje ad Ciabie nia ŭkryty.

Strywožyłasia serca majo, pakinuła mianie siła maja i światło wačej maich, a jaho niama pry mnie.

Pryjacieli maje i susiedzi maje naproci mianie nabližajucca i paŭstawali.

A chto pry mnie byŭ, staŭ zdaloku, a hwałtawali mianie tyja, što dušy majej šukali.

I tyja, što šukali błahoha na mianie, hawaryli pustoje: a ceły dzień ab zradzie naradžalisia.

Ja-ž kazaŭ-by hłuchi nia słuchaŭ i byccam niamy nie raskrywaŭ swaich wusnaŭ.

I staŭsia ja jak toj čaławiek, što nia čuje: i što nia maje adkazu ŭ wusnach swaich.

Bo ŭ Tabie, Panie, mieŭ nadzieju: Ty mianie pačuješ, Panie Boža moj.

Bo ja skazaŭ: niachaj nikoli nia ciešacca worahi maje z taho, što kali paśliznułasia naha maja, a jany śmiajalisia z mianie.

Bo ja na pakarańnie hatowy: i bol moj zaŭsiody prada mnoj.

Bo nieprawaty swajej ja nia ŭtaju: i dumać budu ab hrachoch swaich.

A worahi maje žywuć i zmacawalisia na mianie: i pamnožylisia tyja, što znienawidzieli mianie niesprawiadliwa.

Što addajuć błahim za dabro, nahawaryli na mianie zatoje, što jšoŭ uśled za dabratoj.

Nie pakidaj mianie, Panie Boža moj: nie adstupaj ad mianie.

Paśpiašy na pomač da mianie: Panie Boža, zbaŭleńnie majo.

Psalm 50.

Zžalsia nada mnoj, Boža… (Hladzi ŭ „Malitwach wiačornych“).

Psalm 101.

Panie, pačuj malitwu maju: a hołas moj niachaj da Ciabie dojdzie.

Nie adwiartaj abličča swajho ad mianie: u toj dzień, kali ja sumuju, nachili da mianie wucha Twajo.

Jakoha-niebudź dnia pryzywać Ciabie budu, chutčej słuchaj mianie.

Bo znikli jak dym dni maje: a kości maje wysachli jak treski.

Staŭsia ja jak padkošanaja trawa, i zwiała serca majo: što zabyŭsia ja spažywaci chleb moj.

Ad hołasnaha stohnu majho, ssochlisia kości maje z ciełam maim.

Staŭsia ja padobnym da pelikana na puščy; staŭsia ja jak načnica ŭ pustyni.

Nia spaŭ ja, i byŭ jak toj ptach na strasie adzinoki.

Uwieś dzień naruhalisia mnie maje niapryjacieli: a tyja, što kaliś chwalili mianie, ciapier praklinali.

Woś ja chleb moj spažywaŭ jak-by popieł, a napoj swoj raspuščaŭ ja ślazami.

Dziela hniewu ŭzharačeńinia Twajho: bo Ty padwyšyŭ i skinuŭ mianie.

Dni maje praminuli jak cień: a ja wysach jak siena.

Ale-ž Ty, Panie, na wieki trywaješ: a pamiać Twaja ad rodu da rodu.

Ty ŭstaŭšy zmiłuješsia nad Syjonam: bo ŭžo čas zmiławańnia nad im, užo pryśpieŭ čas.

Bo darahimi stali słuham Twaim mury jaho: i žalejuć ziamlicy jahonaj.

I buduć bajacca narody Imia Twajho, Panie: i ŭsie kniazi chwały Twajej.

Bo zbuduje Boh Syjon: i jawicca ŭ sławie swajej.

Uzhlanuŭ na malitwu pakornych: i nia zhardziŭ ich prośby.

Zapišacca heta ŭ druhim pakaleńni: a narod, katory stworycca, chwalić budzie Hospada.

Bo hlanuŭ z wyšyni światoj swajej: Pan z nieba na ziamielku pahlanuŭ.

Kab pačuci žalbu padniawolnych: kab razwiazać synoŭ zapradanych.

Kab jany sławili ŭ Syjonie Imia Božaje: a ahwału Jaho ŭ Jeruzalem.

Jak zbiarucca razam narody, i kniazi kab Panu słužyci.

Woś ja spytaŭsia zaŭčasu, u sile wieku swajho: karotkaść dnioŭ maich daj mnie spaznaci.

Nie biary mianie na paławinie dnioŭ maich: bo lety Twaje z rodaŭ u rody trywajuć.

Na pačatku Ty, Panie, ziamlu zasnawaŭ: a sprawaj ruk Twaich jość nieba.

I jany zahinuć, Ty pieratrywaješ: i ŭsieńka jak adziež pastareje.

I jak adziežu pieramieniš ich, i admieniacca: a Ty toj samy zaŭsiody, i lety Twaje niaŭmienšajucca.

Syny słuh Twaich žyci buduć: a patomstwa ich nikoli nie zwiadziecca.

Psalm 129.

Z hłybini kliču da Ciabie, Panie: Panie pačuj hołas moj.

Niachaj buduć wušy Twaje ŭwažny, na hołas maleńnia majho.

Kali budzieš zwažać na nieprawaści, Panie: Panie, a chto-ž ustaicca?

Bo ŭ Ciabie jość ačyščennie: i dziela zakonu Twajho čakaŭ Ciabie, Panie.

Čakała duša maja na słowa Jaho: nadzieiłasia duša maja na Boha.

Ad ranišniaj zorki da nočy: niachaj Izrael nadzieicca ŭ Panu.

Bo ŭ Pana jość zlitawańnie i bahataje ŭ Im wybaŭleńnie.

A Jon wyzwaleńnie daść Izraelu: z usiej nieprawoty jaho.

Psalm 142.

Panie, pačuj malitwu maju: pasłuchaj łaskawa zaklinańnia majho pawodle praŭdy swajej: wysłuchaj mianie pa swajej sprawiadliwaści.

I nie pačynaj sudu z słuhoj Twaim: bo nie apraŭdajecca prad Taboj nichto na świecie.

Bo zaŭziaŭsia worah na dušu maju: prytaptaŭ da ziamli žyćcio majo.

Umieściu mianie ŭ ciemry, jak mierlacoŭ spradwieku: i scisnuŭsia ŭ mianie duch moj, strywožyłasia ŭ mianie majo serca.

Prypaminaŭ ja dni daŭniejšyja, razdumawaŭ nad sprawami Twaimi ŭsimi: učynki ruk Twaich razbiraŭ ja.

Dyj padnios ja da Ciabie ruki maje: duša maja, jak ziamla biez wady prad Taboj suchaja.

Čymchutčej wysłuchaj mianie, Panie: asłabieŭ duch moj.

Nie adwiartaj abličča swajho ad mianie: bo stanu padobnym da tych, što schodziać u damawinu.

Daj mnie zrańnia pačuć miłaserdzie Twajo, bo ŭ Tabie mieŭ ja nadzieju.

Pakažy mnie darohu, katoraj iści maju: bo da Ciabie padniaŭ ja dušu maju.

Wyrwi mianie ad worahaŭ maich, Panie, da Ciabie ja prybieh: nawučy mianie spaŭniaci wolu Twaju, bo Ty Boh moj.

Duch Twoj dobry zawiadzie mianie ŭ kraj sprawiadliwy: dziela Imia Swajho, Panie, ažywiš mianie praŭdaj swajej.

Wywiadzieš z tužliwaści dušu maju: a z miłaserdzia swajho razhoniš worahaŭ maich.

I zahubiš usich, chto mučуŭ dušu maju: bo ja słuha Twoj.

† Chwała Ajcu i Synu i Duchu światomu Amen.