U samy žar, u letni čas,
Užo u poŭdzień, pa abiedzie,
Na zaŭtra ŭ horad, na kirmaš,
Narodu ćma idzie i jedzie.
Nu, jechać dobra — choć piače, —
Alež iści, dyk woś dzie muka!
A jak s pakłažeju ješce,
Dyk to najhoršaja dakuka.
Chacia kab kryšku atpačyć —
Idzieš, idzieš, dy treba sieści.
Bo pud ci dwa s saboju wałačyć,
To nie piarynku ŭ žmieni nieści.
Kali-ž karčma, nu, tutka stoj,
Tut možna wypić i pajeści,
A pry rabocie lohkaj toj,
Z znajomym hutarku zawieści.
Zyjšlisia hetak u karčmie raz
Naš biełarus, cyhan, chachoł,
I niejak trapiło na čas,
Što za adzin sieli za stoł.
Adzin uziaŭ sabie miadku,
Adzin čarčynu, toj paŭplaški.
Pakul siadzieli ŭ chaładku,
Zwiali znajomstwa, — tož nie ciažka.
Cyhan da horadu śpiašyŭ
Kania jon dobra znaŭ ŭsie wady, —
Kuplaŭ, mieniaŭsia — nie hrašyŭ,
Kupcam na koni dawaŭ rady.
Chachoł Maŭčkó išoŭ z rabot, —
Zarobak dobry, — byŭ bahaty,
Šukaŭ sabie, kab biez kłapot
Dajechać z im da rodnaj chaty.
U horad bryŭ cialo pradać
Naš Janka Ćwik, prazwańniem Deba.
Padatak musiŭ jon addać,
A tak cialo samomu treba.
Adno woś tak, druhoje nie,
Siedziać i ziukajuć tak cicha,
Ažno hladzi ty, wochci mnie!
Zajšli u sprečku, kryčać licha.
Jany kab byli karalami,
Ab hetym zdumali sprečacca.
Dyk, što rabici by pačali
I čym pačali by zajmacca.
«Woś ja, zdajecca, dobra-b žyŭ,
Hulnuŭ by ja tady biaspiečna,
S swaim narodam by družyŭ
Kuleš ŭsio jeŭby dy jaješni».
Tak kaže Janka pieršy naš.
«Nu dzie twoj rozum, bieławusy! —
Kryčyć Maŭčko, — saŭsim nima
«Miž was razumnych, biełarusy. —
«Ot ja inačej by zrabiŭ:
«Ŭ sadku pad wišnieju ležaŭ by,
«Uwieś urad pry mnie b tut byŭ,
«A ja-by prawiŭ dy śpiewaŭ by.
«A jeści jeŭ by s sałam chleb,
«Hałuški kryšyŭ by zubami,
«I sała s sałam i ješče-b
«Ja sała tak-by jeŭ časami». —
— «Kab was piarun! kryčyć cyhan,
Abodwy warty wy ničoha,
Wun toj abityj wieś sahan
Choć hrošyk wart, a wy ničoha.
Kab ja papaŭ u karali,
Dyk mnie ŭsio waše było b hłaha.
Z kazny-b ukraŭ ja try rubli
Ukraŭ kania — i… daŭ-by ciahu!»
|
Прапануем да спампаваньня!