* * *
Ўжо кроўю ногі пыл шасы гарачай росяць,
І ўраз — чырвоны дах, мур белы між цянька.
І вывеска «Спакой» — вясёлы знак шынка…
Есць мяккі хлеб, віно і паспарту не спросяць.
Тут спяць, пяюць і п’юць, тут кураць і галосяць.
Шынкар — стары салдат; шынкарка ж даць шляпка
Ці вымыць твар хлапцам спяшыць, — іх больш пятка,
Вясёла кажучы, бо збыткаў мае досыць.
Ў каморы чорны столь з бярвенняў; па сцянам
Малюнкаў страшных рад: «Кароль чараўнікам»,
«Малек Адэль»… Баршчу пах добры павявае…
Вы слышыце? Саган, здаецца, ўжо чуваць;
Як ён гадзінніку вясёла падпявае!
Даль поля праз акно адкрытае відаць.
<1911—1912>
| 