Шляхам жыцьця (1913)/III/Да дзяўчынкі

← Мая жонка

Да дзяўчынкі Верш Аўтар: Янка Купала 1913 год

* * * «Абнімі ты мяне, маладая…» →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Да дзяўчынкі.

Прапануем да спампаваньня!

Да дзяўчынкі.

Не чурайся, дзяўчынка-галубка, мяне!
Пажалей, прыгалуб бедака-сірату:
Збудзі сэрцэ, збудзі—хай на век не засьне,
Дабудзь песьню з душы, разгані цемнату.

Не было мне пацех ад людзей, ад жыцьця,
Не заглянула сонцэ у хату маю,—
Выхры гналі-гулі без канца, без пуцьця,
Ажно долю паганую кляў я сваю…

Ой, так шоў—так зыходзе мне год за гадком,—
А ёсьць шчасьце, ах, ёсьць на бязпутнай зямлі!
Гэта шчасьце ў каханні, ў змаганні са злом—
Дык хадзі-ж, не ўцекай—душу, сэрцэ вазьмі!

Ты і я у дваём станем сьмелай ступой
Змагаць горэ-бяду, паніжэнне і блуд,
Жыць, любіць і цярпець, ненаглядка, с табой
За нявольны свой край, за свой змучэны люд!

---