|
Люблю я мо́гілкі с каплічкай,
Прысельле насыпаў і пліт,
Дзе крыж і страшэ і галубе,
Сьлязой дзе кожын дол абмыт.
Сваё дзе Радаўніца сьвята
Сьпяшыць у год абходзіць раз,—
Селян склікаючы сямейку,
Спраўляе с сьветам тым папас.
Жывые душы успамінаюць
Сваей успаўшэйся радні,
Над імі жаляцца галінкі,
Нясуць былые думцэ дні…
Агул жыцьця ўсяго абыймеш,
Друзы пагод і непагод,
Зямлю і небо ў рукі возьмеш,—
І ў гэты край зляціць паглёд.
І як-жэ міл дзірванчык цішы,
Спакою дзіўнаго узгор,
Дзе не чапіў селянства пушчы
Навейшай мудрасьці тапор!..
|
Прапануем да спампаваньня!