Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Алесь Гарун/З раскіданых вершаў/Жыцьцё

← Кліч

Жыцьцё Верш Аўтар: Алесь Гарун 1927 год

Пралескі →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Жыцьцё (Гарун).

Прапануем да спампаваньня!

Жыцьцё.

Жывець спакойна век пад тым ярмом сваім,
Намуляў карк. Мазолі скрозь, мазолі!
Падкінуць сена жмут — яму таго даволі,
І лёс мізэрны свой не назаве благім.

Цярпліва зносіць ён нявыгады жыцьця:
Няхай яго часамі злаець ліха,
Хай сьвішча страшны біч: пакорліва і ціха,
Ідзе разораю. Кіруе ім дзіця.

Жыві-ж спакойна, вол, хадзі ў сваім ярме,
Цягай плугі і лі свой пот на пана,
Хаця ня ведаеш, якая рэч пашана.
— На што яна табе? Сьляпому добра ў цьме,

Лягчэй ісьці яму дарогаю жабрачай;
А ты — жывёлаў цар? Ці ж ты жывеш іначай?!..

---