|
Гэй наперад, покі сэрца
Б’ецца, рвецца на прастор!
Годзі млеці ў паняверцы;[1]
Гэй, да сонца! гэй, да зор!
Хай бацькі стагналі ўчора,
Йшлі на той сьвет без пары;
Сёньня ў нашай моцы гора,
Мы жыцьця гаспадары!
Думка ў думку, дружна, сьмела
Ўсе наперад грамадой!
Кожны ведай сваё дзела,
Знай, за праўду крэпка стой!
К новай долі шлях нам ляжа,
Як на небе млечны[2] шлях,
Слова, дум ніхто ня зьвяжа;
Жыць, цярпець ня будзе страх!
І ня стане больш пакуса
Першых лепшых з боку браць
Славяніна-беларуса
Вечна ў лапці абуваць.
Дык наперад, покі сэрца
Б’ецца, рвецца на прастор,
Годзі млеці ў паняверцы!
Гэй, да сонца! гэй, да зор!
|
Прапануем да спампаваньня!