Перайсці да зместу

Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/II/Б/Янка Купала/Гусьляр/Жальцеся, грайкія струны

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гусьляр Жальцеся, грайкія струны
Верш
Аўтар: Янка Купала
1927 год
Адгукніся, душа!..
Іншыя публікацыі гэтага твора: Жальцеся, грайкія струны…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Жальцеся, грайкія струны.

Ліра зьмірае ў спакою,
Губіцца струнавы звон;
Лірнік чапніся рукою —
Творыцца песень мільён.

Жальцеся, грайкія струны,
Рэхам разходзьцеся ў даль!
Гэткі сьвет ярмен[1] і сумны,
Гэткі паношыцца жаль!

Сэрцу нясіце злягчэньне,
З пут вызваляйце душу,
Новыя лійце праменьні
Ў сонную быта глушу.

Лійце прызыўныя чары,
Жыўчую[2] думкам ваду,
Высельце буднасьці мары,[3]
Духаў благіх чараду.

Ціхаму кроўнаму полю
Сьлёзьмі абмытай зямлі
Вызваньце лепшую долю,
Лепшыя скарбныя дні!

Сьцежку хутчэй ідэалу![4]
Квецься, палай, хараство!
Куйся, зарнічная хвала,
Вечная радасьць, дабро!

Ліра пяе ў няпрывеце;
Жаліцца лірнік адзін;
Гэй-жа, далей з беспрасьвецьця!
К сонцу з пакутных нізін!



  1. Пад’ярэмны, зацісьнены.
  2. Жывучую.
  3. Полён. — лятункі, лятуценьні.
  4. Тое што зьяўляецца прадметам нашых імкненьняў.