Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/II/Б/Янка Купала/Гусьляр/Гусьляр

← А хто там ідзе?

Гусьляр Верш Аўтар: Янка Купала 1927 год

Жальцеся, грайкія струны →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Гусляр (Купала, верш).

Прапануем да спампаваньня!

З зборніка „Гусьляр“.

Гусьляр.

Гэй, гусьляр, гусьляр!
Ты удар, удар
Па струнах-званах,^[1]
Дай нам з песень дар,
Дум вялікіх чар,
К сонцу зорны шлях,
Дай, гусьляр, гусьляр!

Дзе залёг абшар
Курганоў-ахвяр,
Сей, засей прасьвет.
Ты — слуга і цар,
Ты дудар-званар, —
Чуе, знае сьвет…
Эй гусьляр, гусьляр!

Перавалы хмар,
Цемру, зводы мар
Выжый звонам струн;
Як вялік і стар
Сьвет, зямлі папар,
Ты ад гумн да гумн
Запануй, гусьляр!

Дай паходням^[2] жар,
Лінь жыцьцё ў бор-яр,
Ня мінай вакон;
Строй ваякаў шар,^[3]
Кроў сагрэй, як вар,
Сказам новых дзён…
Грай, будзі, гусьляр!

---

---

1. Правільней — званох.
2. Запалены смаляк, наагул рэч для паленьня пры паходзе, урачыстасьцях.
3. Рад.