Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/У зачарованым царстве/114

← 113. ⁂ Падымі у гару сваё вока

114. ⁂ Па-над белым пухам вішняў Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

115. Романс →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Па-над белым пухам вішняў…

Прапануем да спампаваньня!

114.

∗     ∗
∗

De la musique avant toute chose.
P. Verlaine.

Па-над белым пухам вішняў,
Быццам сіні аганёк,
Б’ецца, ўецца шпаркі, лёгкі
Сінякрылы матылёк.

Навакол усё паветра
Ў струнах сонца залатых, —
Ён дрыжачымі крыламі
Звоніць ледзьве чутна ў іх.

І ліецца хваляй песьня, —
Ціхі, ясны гімн вясьне.
Ці ня сэрца напявае,
Навявае яго мне?

Ці ня вецер гэта звонкі
Ў тонкіх зёлках шапаціць?
Або мо’ сухі, высокі
Ля ракі чарот шуміць?

Не паняць таго ніколі,
Не разьведаць, не спазнаць:
Не даюць мне думаць зыкі,
Што ляцяць, дрыжаць, зьвіняць.

Песьня рвецца і ліецца
На раздольны, вольны сьвет.
Але хто яе пачуе?
Можа, толькі сам поэт.

Увагі

114. Па-над белым… Верш напісаны, як зазначана рукою аўтара ў экзэмпляры „Вянка“ № 2, у 1910 годзе. Першы раз выдрукаваны ў „Н. Н.“ 1910 г. № 21 пад загалоўкам „Маёвая песьня“.
Строфіка вершу ў тэксьце „Н. Н.“ іншая, чым у „Вянку“: кожныя 2 радкі тэксту „Вянка“ ў „Нашай Ніве“ злучаны ў адзін, і верш, гэтакім чынам, мае удвойчы менш радкоў.
Чарнавыя варыянты (п. IV. № 12):
7-8Ён скрыламі блешча, плешча, звоніць ледзьве чутна ў іх.
Варыянты з экзэмпляру „Вянка“ № 1:
15Альбо-ж то высокі…
24Толькі той, хто сам поэт.
Варыянты з экзэмпляру № 2:
9І ліецца ціха песьня
10Аб красе і вясьне.
12Навявае гэта мне?