Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/У зачарованым царстве/104

← 103. ⁂ Ціха па мяккай траве

104. ⁂ Вечар на захадзе ў попеле тушыць Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

105. Сомнамбул →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Вечар на захадзе ў попеле тушыць…

Прапануем да спампаваньня!

104.

∗
∗     ∗

Вечар на захадзе ў попеле тушыць
Кучу чырвоных кавалкаў вугля;
Ціха ўсё; вецер лістка не зварушыць,
Не скалыхнуцца ні траўкай паля;
Цёмныя цені даўжэй у лагчыне,
Птушкі прыстаўшай марудней палёт;
Сумна плыве маладзік бледна-сіні
Ў небе вячэрнім, зялёным, як лёд;
Іскрацца зорак сьняжынкі маркотна,
Збожжа пакрылася шызай расой…
Кіньма-жа думкі аб долі гаротнай,
Хоць-бы на момант спачынем душой!

Увагі

104. Вечар на захадзе ў попеле… Верш напісаны, як зазначана рукою аўтара ў экзэмпляры „Вянка“ № 1, у 1910 годзе.
Першы раз выдрукаваны ў „Вянку“.
У экзэмпляры „Вянка“ № 2 верш закасованы рукою аўтара (гл. ўвагу да разьдзелу II).
У 4 р. — „паля“ захоўваецца для рыфмы з словам „вугля“.