Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Каханьне і сьмерць/186

← 185. ⁂ Хоць мы былі адны ў той час

186. Пачуцьцю цёмнаму падлеглая Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

187. ⁂ Цёмна неба начное →

Прапануем да спампаваньня!

186.

ПАЧУЦЬЦЮ ЦЁМНАМУ ПАДЛЕГЛАЯ.

Ты ўжо рассталася з уборам
І ў ложка шлюбнае лягла,
Свой сорам, свой жаноцкі сорам,
Дрыжачая, перамагла.

І ведаеш, — табе мучэньні
І нават мо’ канец жыцьця
Сабой накліча пры раджэньні
Ірвучыся на сьвет дзіця.

Ды абясьсіленай душою
Ты можаш аднаго жадаць, —
Каб семя бурнае муское
У нетрах цела пахаваць.

Таксама без надзей да спыну
У пропасьць чалавек ляціць
І сквапна ўніз, на дно страмніны,
3 салодкай жудасьцю глядзіць.

Увагі

186. Пачуцьцю цёмнаму… 8-ы радок — „Ірвучыся“ — форма, запазычаная з pасійскае мовы.