Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Каханьне і сьмерць/187

← 186. Пачуцьцю цёмнаму падлеглая

187. ⁂ Цёмна неба начное Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

188-9. Да вагітнай →

Прапануем да спампаваньня!

187.

∗     ∗
∗

Цёмна неба начное, —
Ноч даўно пераважыла дзень.
Ад сьвячы у пакоі
Ўжо бясшумна хістаецца плямамі цень.

Ты дасюль не заснула, —
Напружона у ложку ляжыш,
Быццам сквапна і чула
Узіраешся ў гэтую цёмную ціш.

Вось няпэўна і глуха,
Ледзь раскрыўшы румяны свой рот,
Мне шапнула: «Паслухай», —
І кіўнула, зардзеўшыся, уніз на жывот.

О, як дрогнула сэрца!
Я паняў. Я каленямі стаў
Прад табой на каберцы
І да гібкага чэрава шчыльна прыпаў.

А яно ўжо дрыжала
У глыбі затаёным жыцьцём, —
І душа празіяла
Незгасімым ніколі сьвяшчэнным агнём.

Увагі

187. Цёмнае неба… Камісія ў гэтым вершы захоўвае аўтарскі тэкст: „зардзеўшыся“ (12 р.) замест рэдакцыйнай папраўкі „стыдліва ты“, „дрогнула“ (13 р.), замест рэдакцыйнай папраўкі „ўдарыла“, „празіяла“ (19 р.) зам. „запылала“. У 17-м р. для рыфмы пакінута аўтарскае напісаньне „дрыжала“.