Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Думы/139

← 138. Дзьве сьмерці

139. С. Е. Полуяну Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

140. Каганцу →

Іншыя публікацыі гэтага твора: С. Е. Палуяну.

Прапануем да спампаваньня!

ДУМЫ.

---

С Израилем певцу один закон:
Да не творит себе кумиров он.
Е. Баратынский.

139.

С. Е. ПОЛУЯНУ.

Глянь, як зорка у цемні ляціць,
Ўсіх чаруючы сьветлам сваім;
Быццам зьмей залаты зіхаціць
І стухае у небе глухім.

Але ўспомніць яшчэ зорку сьвет,
Бо у сэрцах гарыць яе сьлед.
Так свабодна, так ярка пражыць —
Лепшай долі няма на зямлі:

Ўсё кругом на мамэнт асьвяціць
І пагаснуць у цёмнай імглі.
Ўсё зьнікае, праходзіць, як дым,
Сьветлы-ж сьлед будзе вечна жывым.

Увагі

139. С. Е. Полуяну. Верш першы раз быў надрукованы ў „Н. Н.“ № 50.
Аб С. Полуяне, якому прысьвечаны верш. гл. ўвагу да разьдзелу II.
Варыянты „Нашае Нівы“:
1Глянь, як зорка, сарваўшысь, ляціць,
2Сыпне яркага сьвету кругі,
3Дзіўным сьветам зірне-заблішчыць
4І патухне у небе глухім.
5Але ўсё-ж не прапаў яе сьвет —
6Ён аставіў у душы маёй сьлед…
10І пагаснуць, загінуць у мгле.
У экзэмпляры „Вянка“ № 2 верш закасованы рукою аўтара (гл. ўвагу да разьдзелу II).
У 10-ым р. „імглі“ (зам. „імгле“) застаўлена для захаваньня рыфмы з словам „зямлі“ (8 р.).