Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Вольныя думы/168

← 167. Мне сьнілася

168. ⁂ Шмат у жыцьці ёсьць дарог Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

169. Пэнтамэтры →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Шмат у нашым жыцьці ёсьць дарог…

Прапануем да спампаваньня!

168.

∗     ∗
∗

Шмат у нашым жыцьці ёсьць дарог,
А вядуць яны ўсе да магілы.
І бяз ясных надзей, бяз трывог,
Загубіўшы апошнія сілы,
Мы сайдзёмся, спаткаемся там
І спытаем сябе: для чаго мы
Па далёкіх і розных пуцях
Адзінока йшлі ў край невядомы?
І чаму пасьпяшаліся так,
Напружаючы ўсе свае сілы,
Калі ціха паўзушчы чарвяк
Ўсё-ж дагнаў нас ля самай магілы?

Увагі

168. Шмат у нашым жыцьці ёсьць дарог… Верш першы раз друкаваўся ў „Вянку“.
У 11-м радку аўтарам ужыта ўтвораная на ўзор расійскае літаратурнае мовы форма дзеяпрыметніку цяперашняга часу „паўзушчы“.