Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Старая спадчына/169

← 168. ⁂ Шмат у жыцьці ёсьць дарог

169. Пэнтамэтры Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

170. Непагодаю маёвай →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Пэнтамэтры (Багдановіч).

Прапануем да спампаваньня!

СТАРАЯ СПАДЧЫНА.

---

169.

ПЭНТАМЭТРЫ.

Мы зерна древние лелеем.
Мы урожай столетий жнем.
В. Брюсов.

Чыстыя сьлёзы з вачэй пакаціліся нізкай парванай,
Але, упаўшы у пыл, брудам зрабіліся там.

∗     ∗
∗

Хіліцца к вечару дзень, і даўжэйшымі робяцца цені;
З болем пад захад жыцьця ўспомніш пра гэтае ты.

∗     ∗
∗

З нізкага берагу дно акіяну вачам недаступна, —
Глуха укрыла яго сіняя цемень вады.
Але ўзьбярыся ў гару на вяршыну прыбрэжнай страмніны, —
Кожны каменьчык на дне, пэўна, пабачыш ты стуль.

Увагі

169. Пэнтамэтры.
Перадрук з тэксу „Вянка“. Першыя два радкі былі выдрукаваны ў „Нашай Ніве“ 1910 г., № 28.
Варыянты „Беларускага Календара Н. Нівы“ 1913-га году:
1Ясныя, чыстыя сьлёзы з вачэй пакаціліся,
2Але з зямлёю зьмяшаўшысь, гразьзю зрабіліся…
Аўтарскія папраўкі ў экзэмпляры „Вянка“ № 2: закасованы загаловак „Пэнтамэтры“ і напісаны „Элегічныя дысьціхі“.
З радок: „бліжыцца“ зам. „хіліцца“.
У 3-м пэнтамэтры 3-ці радок „прыбрэжнай страмніны“ — выраз запазычаны з расійскае мовы.