Што мы называем рэволюцыйнай буржуазіяй. Роля інтэлігенцыі ў буржуазным грамадзтве. Дваіснасьць яе становішча; абмежаванасьць яе політычнага погляду (стар. 108-110). Рэволюцыйная спадчына расійскай буржуазіі; пугачоўшчына; яе сувязь з разьвіцьцём прыгоннай гаспадаркі (CTap. 110-111). Выступленьне Пугачова; прычыны яго посьпехаў; П. і ўральскія горнарабочыя; П. і сялянства; Програма Пугачоўшчыны (ст. 111-113). Прычыны яе няўдачы (стар. 114). Узрушаньні сялян за Паўлам, Аляксандрам І, Мікалаем, Аляксандрам ІІ, (стар. 114-115). Першыя выступленьні буржуазнай інтэлігенцыі; масонства (стар. 115-116). Радзішчаў; яго адносіны прыгоннага права, да царскай улады; ідэі Р., як адбітак экономічнага жыць (стар. 116-118). Сьперанскі (стар. 118). Дэкабрыстыя: расійскае афіцэрства пасьля 1812 г.; афіцэрства і інтэлігенцыя (стар. 118-119). Дэкабрыстыя і буржуазія (стар. 119-120). Програма дэкабрыстых, "Союз Благоденствия" (стар, 120). Рэспубліканскія плыні: С. Мураўев; Пэстэль; проект аграрнай рэформы і ўзброенага паўстаньня (стар. 121). Сьмерць Аляксандра I; крызіс у царскай сям'і; дэкабрыстыя прымушаны выступіць (стар. 121-122). Іх тактыка; тактыка Мікалая; чаму ён перамог. Дэкабрыстыя і народная маса (ст. 122-123). Бясьсільле буржуазнай рэволюцыі ў Расіі і яго прычыны (стар. 123-124).
Водгукі паўстаньня дэкабрыстых за Мікалаем; настрой інтэлігенцыі; 3-е аддзяленьне і жандары (стар. 124.-126). Справа Петрашэўцаў (стар. 126). 60-я гады; інтэлігенцыя адколваецца ад буржуазіі; новы склад інтэлігенцыі; "разночынцы" (стар. 126--127). Політычная програма дробна-буржуазнай інтэлігенцыі; "Великорус" (стар. 127-128). Польскае паўстаньне; Польшча за Мікалаем I-м; Севастопальскае паражэньне; палякі і Наполеон ІІІ; провокатарская політыка Аляксандра ІІ-га (стар. 128-130). Рэкруцкі набор і паустаньне 1863 г.; міжнародныя абставіны; Расія і Прусія: Мураўёв; разгром паўстаньня (стар. 131-132). Рэакцыя у Польшчы; царская дэмагогія (стар. 132-133). Буржуазія канчаткова адпадае ад рэволюцыі (стар. 133). Дробна-буржуазны соцыялізм; яго ідэолегія; земская грамада-яе гістарычнае значэньне і надзеі, што на яе пакладаліся (стар. 133-135). Герцэн (стар. 135-137). Чарнышэўскі (стар. 137-138). "Молодая Россия", програма соцыялістычнай рэволюцыі (стар. 138-139). Каракозаўшчына і новы выбух царскай дэмагогіі (стар. 139). Лаўров: "исторические письма"; філёзофія ды гісторыя дробна-буржуазнай інтэлігенцыі; народніцтва (cтap. 140-141). Практыка народніцтва; пропаганда; чайкоўцы; даўгушынцы (стар. 141-142). „Бунтарства“, Бакуні і Парыская Камуна (стар. 142-144). Хаджэньне ў народ; слабы бок „бунтарства"; адсутнасьць экономічных прадпасылак для рэволюцыі (стар. 144-146). Процэсы і новыя збліжэньні інтэлігенцыі з буржуазіяй (стар. 146-147). Прычыны павароту ў настроях гэтай апошняй; незакончанасьць рэформаў; турэцкая вайна (стар. 147-153). Перамена тактыкі "бунтароў", тэрор; "Жэлябов"; "Выканаўчы камітэт"; програма народавольцаў; Аляксандр І і рэволюцыя; паляваньне каранаванага зьвяра; Жэлябов, як змоўнік; новая спроба царскай демагогіі; Лорыс Меліков; 1-га сакавіка 1881 г. (153-157).
Аляксандар ІІІ (стар. 157-158). Значэньне эпохі 80-х гадоў (ст. 158-159). Экономічныя абставіны; новы аграрны крызіс, адраджэньне "ўрадавай сыстэмы" (стар. 159-160). Уплыў абставін на сялянства: "адрэзкі", "адрубнікі"; пролетарызацыя сялянства і няўдачная барацьба з ёю ўраду (ст. 160-161). Адраджэньне прыгоннага права; контр-рэформы Аляксандра III-га і роля ў
