Старонка:Барвенак (1924).pdf/149

ШЛЯХАМ ЖЫЦЬЦЯ.

Янку Купале.

Наш шлях — жыцьця дарога —
Была заросшы палыном,
І блудам нейкім і трывогай
На сэрца клалася сыном

Айчыны нашай — Беларусі.
Ніхто ня знаў, дзе пэўны шлях,
І скрозь цяжар і скрозь прымусы
Таіўся голас у грудзях;

Таіўся доўга злосьцю нейкай:
На тых ён помстай клекатаў,
Хто імя, славу чалавека
Ў гразі нагамі затаптаў.

Ўсё-ж пыл вякоў сьціралі дзеці,
Каб паглядзець на цень бацькоў,
І як-бы вешчая камэта
Скрозь змрок начэй і звон акоў

Ўсё выплывала наша слава,
Будзіўся дух і крэп і рос,
І родным шумам лес, дубравы
Сушылі сьлед гарачых сьлёз.