|
Кожнай вясьне
Кожная дзяўчына рада,
Бо вясна сум дзяўчыны расьсее,
Не паслухае сэрца парады.
Знаю вясну,
Знаю адну дзяўчыну,
Калі сум ў яе сэрцы заснуў,
Як змораны хтось ў адпачынак.
Той вясною дзяўчына чакала,
Што з паходу каханак прыдзе,
Вясну радасна так загукала,
А каханка… забіў якісь злыдзень.
Дзень вясновы жальбы не разьвее,
Пакуль ёсьць войнаў дзікіх пагрозы..
І пабачыў вясной на траве я
Не расу, а дзяўчыны той сьлёзы.
Ты ня плач, толькі помні аб гэтым…
Ты ня траць ні надзей, ні красы.
Час ідзе — я узрокам поэты
Сьлёз ня бачу, а каплі вясеньняй расы.
У жыцьці я радасьць рассыпаю
І песьнямі, і словам,
Таму, што ў сэрцы усхліпае
Прамень сьветла-вясновы.
Бывае: нешта прамільгае,
Эх, чорнае такое,
Нібы груган той па-над гаем,
Я і тады спакоен.
Таму, што веры не парушыць
Ні сябра мой, ні вораг.
На сьвеце шмат ёсьць крывадушных
Сягоньня, як і ўчора.
Бывае сьцелюць гэтак мякка,
Ой, як жа цьвёрда сьпіцца.
Ад іх далёка праўда-матка,
Ў паветры, як сініца.
Няхай, мяне не запужае
Хлусьня іх — і пяшчота…
Адкінуў ўсё, нават бяз жалю,
А іх пашлю — да чорта!
Ў жыцьці я радасьць рассыпаю
І песьнямі і словам,
Таму, што ў сэрцы усхліпае
Прамень сьветла-вясновы.
|
Прапануем да спампаваньня!