Ноч (Гарун)

Ноч Верш Аўтар: Алесь Гарун

Крыніца: http://rv-blr.com/vershu/view/72223

У гэту ноч мне няўмоч –
Няма сілы чакаць і маліцца...
Каб я ўмеў, каб я сьмеў
Узьляцець, паляцець ці разьбіцца!
           Як сакол, як арол,
           Я падняўся б высока страшэньне,
           Я б узяў, я б украў
           І сабе і усім адпушчэньне.
Калі ж не, калі б мне
Адпушчэньня на небе ня далі,
Я б маліў, я б прасіў,
Каб і крыльлі мае паламалі.
           І тады, наўсягды
           Папрашчаўшыся б зь небам, зямлёю,
           З гарыні, з вышыні
           Паляцеў бы за сьмерцю сваёю.
Але ж не, то ня мне
От такая вялікая доля:
Узьляцець-паляцець
Ці упасьці разьбітым на попе.
           Не пры нас сьвяты час
           Вызваленьня людскога настане,
           Мо’ празь век чалавек
           Да вялікага жыцьця устане.
Безь бяды, без жуды
Будзе жыць-панаваць, весяліцца;
А для нас – цяжкі час –
I чакаць, і цярпець, і маліцца...