Матчын дар (1929)/Роднаму краю/8

← 7. Ваўкалакі

8. Іванку Верш Аўтар: Алесь Гарун 1929 год

9. ⁂ Ты, мой брат, каго зваць Беларусам →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Іванку (Гарун).

Прапануем да спампаваньня!

8.

ІВАНКУ.

Слухай, Іване, паночку,
Кепска ты робіш, браточку!
Хіба-ж ня сорам так жыць,
Гэткім нядбайлівым быць?

Ўзглянь навакол на суседаў,
Некалі добра іх ведаў:
Хто з іх спусьціўся, як ты,
Мае з тваё беднаты?

Хіба-ж яны галадуюць,
Хіба-ж патвойму бядуюць?
Ў іх і апратачка ёсьць,
Й часам пакорміцца госьць.

Гэта-ж, дзе людзі зьбяруцца,
Зараз з цябе пасьмяюцца,
Кажуць: — „гультай, абібок“.
Так яно, мой галубок!

„Бацька яго ў гаспадарстве
Быў, як-бы цар ў сваім царстве:
Быў ў гаспадарачцы лад,
Мелася вока, дагляд…

Быў чалавек яго татка!
Ён-жа, — дзівіся: апратка
Ў дзюрках, у гнідзе, сьцвіла,
Ў хаце — трава абыйшла.

Нейкае дзіва, ды й годзе!“
Часам жартуюць ў народзе:
„Моцны гультай, моў-ся, вол,
К працы-ж пагнаць — трэба кол“.

Чуеш ты, чуеш, Іванка,
Што у людцоў за гуканка?
Слухай, над кім гэты сьмех?
Грэх табе, братачка, грэх!…

Увагі

8. Іванку.

27 р. …„моў-ся“ зам. звыч. „маўляў“.