Матчын дар (1918)/Роднаму краю/Я. Коласу

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Песьня-звон Я. Коласу
Верш
Аўтар: Алесь Гарун
1918 год
Песьня
Іншыя публікацыі гэтага твора: Усе з аднэй мы выйшлі нівы…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Усе з аднэй мы выйшлі нівы,
І сейбіт нас адзін кідау,
І кожан з нас той дзень шчасьлівы
У сваей душы блогаслауляу.
А вецяр быу. І хто цяжэйшы
Астауся там, куды упау,
А хто, як я, хто быу лягчэйшы,
У далекі сьвет павандравау.
Бо Сейбіт есьць другі на небе,
Што судзіць нам гады і дні, —
І ты узрос на роднай глебе,
Пусьціу глыбока карані.
Здалеу, браток, на сьвет прабіцца
Спраміж сьвірэпкі і асок!
І можам мы табой гардзіцца,
Прыгожы, слауны Каласок.
Цвіці-ж, расьці, буйней на дзіво
У сямьі прыгожых васількоу.
С тваіх зернят хачу, праудзіва,
Убачыць поле каласкоу.