Даўней мы пану
Рабілі дзела,
Дый вось казны „уласьць“
К нам падасьпела.
І з клюшняў панскіх
Збавіла нібы,
Дала на ўласнасьць
Поле, сялібы.
*
Даўней мы знаці
Мусілі пана,
Каб карыстацца
З нівы ўспаханай.
Цяпер жа ў двор сіл
Цягнеш астаткі,
Каб зарабіці
На ўсе падаткі.
*
Даўней у пана
У тагдышнім пекле
За правіненьне
Розгамі секлі.
Цяпер жа земскі
Дый з казакамі
Чыніць расправу
Што дзень над намі.
*
Даўней над „мамкай“
Двор быў з нагаем,
Цяпер казну мы
„Матушку“ маем. Ох, маем шчасьце
На самым дзеле,
Век без апекі
Жыць не пасьмелі!
*
Пейма-ж, гуляйма,
Гулка, ня сьлёзна!
Скрышаны путы
Паншчыны грознай.
І ўсё мінецца,
Народ, крапіся,
Крыўды галосяць:
Паўстань і мсьціся!
1907 г.
|