Водгульле (1922)/На рэчцы

На рэчцы
Верш
Аўтар: Якуб Колас
1922 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: На рэчцы.

Прапануем да спампаваньня!

НА РЭЧЦЫ.

У бераг высокі, дзе лозы растуць,
За хвалямі хвалі бягуць,

І ўсхліпвае рэчка ў пяскох залатых,
Як маці па дзецях сваіх,

І ў беразе вербы злучаюць свой сум
У гэты нярадасны шум;

І неба маркотна, і хмары плывуць,
Іх сьлёзы на землю цякуць…

Прыбіты вадою, на срэбраны гак,
Ляжыць невядомы бядак,

Ваяка-салдацік, ад дому ўдалі…
Яму не знайшлося зямлі!

Эх, ты, небарака! То, знаць, па табе
Ўсё вецер сумуе ў вярбе,

І рэчка у хвалях - жалобе бяжыць,
І неба праз сьлёзы глядзіць.

Ды рэчка заціхне, і вецер засьне,
І ласкаю неба зірне,

І ўсё спачыне, спазнае час свой,
А людзям ці будзе спакой?

20/VIII 1916 г.