|
Tolki wočy pracior, —
Dzień, zajaśniŭsia uschod,
Wałačecca u dwor
Biedny lirnik z warot.
Kab darohu znajści,
Jon ci ŭnočy, ci ŭdzień,
Kijem bje pa puci,
Bo ślapy, jak toj pień.
Padyšoŭ pad pakoj,
Liru z pleč chudych źniaŭ
I niaśmiełaj rukoj
Cicha stroić pačaŭ.
Pośle ŭ dźwiery stuknuŭ
Zlohka kijem raz znoŭ,
Kab lakaj choć pačuŭ,
Ci chtokolak z panoŭ.
Doŭha spali pany,
Nia budziŭ ich lakaj;
A ty dzied niawisny,
Chwilu jšče pačakaj.
Tolki pani adna,
Niejk pačuła toj hruk,
I cikawa z wakna
Spazirnuła ŭwakruh.
Widzić — lirnik siadzić
Z liraj kobzaj swajej,
I, kazaŭ-by, hladzić
Usio na klamku dźwiarej.
Woś na hanak swoj krok
Skirawała prytnom,
Kab pačuć, jak dziadok
Budzie hrać pad waknom.
Chwilak niekalki jon,
Jak i ŭpierad, maŭčaŭ —
I prabujučy ton,
Struny źlohka čapaŭ.
Urešcie ciažka ŭzdychnuŭ,
Wočy k niebu uźniaŭ,
Korbaj umach pawiarnuŭ,
Klawišy pierabraŭ.
Zadrymcieła struna,
Hłucha šurchnaŭ klawiš —
I pad ton bylina
Paliłasia u wyś.
Ad dušy usiaje
Sa ślazoju biadak
Ab minuŭšym piaje,
Kab pačuŭ z nas usiak.
I da pani tajej
Nadyšło bolš panoŭ,
I dwarowych ludziej
Słuchać liry i słoŭ.
Čarawała usich
Pieśnia — byl kabzara:
Rasčułaŭsia u ich
Kožny žychar dwara.
Pakraplaŭsia ŭ duchu,
Horki ŭspomniŭšy los —
I ślapniu — biedaku
Hroš jałmužniny nios.
............
Končyŭ dzied bylinu,
Liru ŭźwiesiŭ iznoŭ,
I budzić z mary — snu
Lud wiaskowy pašoŭ…
|
Прапануем да спампаваньня!
