|
Na pakładzie ŭ świronku
Napatkaŭ ja lironku,
Što ŭkureŭšy lažała
I butwieć pačynała.
Woś abcioršy ad pleśni,
Daj-ža rodnyja pieśni
Zapiaju, zaihraju,
Kab u rodnieńkim kraju
Sa snu kožan pračchnuŭsia,
Moŭ aroł strapianuŭsia,
Na duchu adświažyŭsia
I ŭ žyćci adradziŭsia.
Nu dyk hraj maja lira!
Miła, žałasna, ščyra —
Ŭ wiosku, dwor, adnasielle
Lij światło i wiasielle.
Hraj radzimaj staroncy
A pryhožaj wiasioncy,
Što jak zoračka jasna
K nam idzie dola ščasna.
Šmat karyści tut budzie,
Bo zusiul pryduć ludzi,
Kab pačuć z hetaj pieśni
Ab prychodzie pradwieśni.
Hraj-ža ŭ prostyja chaty,
U światlicy, u pałaty,
Kab była ščyraść ŭsiudy,
Znikła-b maska abłudy.
Kab žyćcio jšło ŭ narodzie
Ŭ praŭdzie, miłaści, zhodzie,
Kab bahaty ŭbohaj
Klasie jšoŭ-by z padmohaj.
Woś z adwahaju nowaj,
Kazkaj, pieśniaj, pramowaj,
Hraj-ža dalej wiasioła
Ŭsim ludcom nawakoła.
Parabkom hraj u chatu,
Što bahatšamu bratu
Ubirajuć paletak
Dziela žonki i dzietak.
Što ŭwieś wiek pry rabocie,
Ledź nia tonučy ŭ pocie,
Biazupynna harujuć
I swabody nia čujuć.
Paśpiašaj im z patolaj,
Kab nia płakali bolej —
U dušy-b wiesialeli,
I ŭ twary pramianieli.
Chaj-ža słuchajuć hetaj,
Pieśni rodnaj zapietaj,
Pasiadaŭšy na ławie,
Ni ŭwa śnie, a na jawie…
A ŭ paśledku ŭžo, lira,
Zaihraj jašče ščyra,
Kab ludcy nawakoła
Žyli ščasna, wiasioła.
Kab na świecie narody,
Dačakaŭšy swabody,
Boha znali, lubili —
I na Raj zasłužyli.
|
Прапануем да спампаваньня!