|
I durny-ž ty, jak miadźwiedź,
Zdziwawaŭsia i čaho? —
Žyd u dudku swaju dźmieć,
A pan skače la jaho.
To nia dziwa, tolki styd
I nam užo hraje žyd.
Tabie-ž łydki zadryžali,
Jak pačuǔ žydoŭski smyk;
Dziakuj što skakać nie zwali,
Dziakuj Bohu što mužyk.
Šak panom usio ihryšče,
Bo nima čaho rabić:
Žyd usio u dudku świšče
A pan nožkami drabić!
A što opratki dziŭnyje, —
To-ž panom i treba tak;
Žyd sabie poły pryšyje,
Dyk dla pana wyjdzie chrak.
Žyd u ciopłaj šapcy chodzie,
Panu-ž daǔ swoj, kapialuch;
Wot i wyjšło što pa modzie:
Pan u žyda maje słuch.
A škły tyje — dla tumanu,
Praz ich hladziš jak u dym,
Žyd sūmyśnie daŭ ich panu:
Kab zrabić jaho ślapym.
A što cienkije panienki,
A wysoki u ich zad,
Oto-ž rozum u ich cienki,
Dyk i wyjšoǔ taki skład.
Sam ty widzieŭ — žyd mirhaje,
Bjeć ŭ cymbały, ciahnie smyk.
A pan pot swoj praliwaje,
Jak na panščynie mužyk!
A što pany jaduć łasa
I što smahła mohuć pić:
Oto solać swajo miaso.
Bo ǔžo stali čysta hnić!
To brat panskije zaduški:
Usio prajeli, prapili,
Ciapier žydam iduć u słužki:
I nas ciahnuć kab išli.
Oto-ž, durniu, nie dziwujsia,
„Anioł Panski“ hawary,
Kažy: „Bože ty źlitujsia!“
A žydoǔ čort pabiary!
|
Прапануем да спампаваньня!