Rodnyje zierniaty (1916)/IV/Pieśnia i narod
| ← Biełaruskaje adradžeńnie | Pieśnia i narod Публіцыстыка Аўтар: Лявон Гмырак 1916 год |
Šlacham tworčaści → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Песьня і народ (Грыневіч). |
Прапануем да спампаваньня!
Pieśnia i narod.
Pieśnia ludzkaja adbiwaje ŭ sabie dušu čeławieka, jaho bol i hore, jaho patreby, žadańnia i samaje žyćcio. Jak pa twary paznajuć čeławieka, tak pa pieśni narodnaj paznajecca cełaja nacija, jaje charaktar i duša. Razam z hetym pieśnia mnoha prynasiła i prynosić karyści dla narodu: jana bytcym zmienšaje ludzkije nieščaścia, paciešaje ŭ niadoli, a kali treba, dyk i wiesialić. Usim wiedama, što pieśnia, heto bytcym niejkaja wialikaja tajomnaja siła, wielmi pamahaje budzić narod, uzachwočywać jaho da pracy, padyjmać s ciemnaty, klikać da świetu-nawuki, da abarony swajho kraju, na dobryje, wažnyje sprawy. Dziela taho u narodoŭ s šyrokaj praświetaj pieśnia daŭnym-daŭno zawajewała sabie pačesnaje miejsco; jaje sprawiadliwa šanujuć, jak wialiki ŭsienarodny skarb, bo jana dla dušy kožnaho čeławieka — ci biednaho, ci bahataho, ŭsio roŭna — tak patrebna, jak chleb i wada dla zdaroŭja cieła. I nam, biełarusam, kab nie zamierci ŭ swaim duchowym razwićci, kab walniejšym časam pawiesialicca, nabrać siły da nowaho žyćcia i pracy kala narodnych spraŭ, — treba tej pieśni i muzyki, što zradziłasia na narodnaj niwie, pamiž swajho narodu, skolki jość sił trymacca, — nie zabywać, a canić jaje tak, jak wučać i dajuć nam prykład usie razumnyje i praktyčnyje ludzi.
|
Pieśni, znajcie, Božy dar, |
Tak kaže pieśniar naš Januk Kupała.
|
…A biaz piesień že narod |
Nichaj že naša biełaruskaja pieśnia nia hinie i nie ŭcichaje, a hołasna i wiasioła wyrywajecca z hrudziej, raschodzicca pa lasoch, raspływajecca pa paloch i niwach i razhaniaje nudu, nichaj kliče biełarusa da pracy, da nawuki, da kachańnia bližniaho, nichaj wiesialić i paciešaje jaho nabaleušuju dušu i razam z hetym raście i krepnie na karyść usiaho narodu…