PRYPIEŬKI.
(Pieśni-piesień).
I Kachanki.
U harodzie na lasie,
Try kaliwy bobu;
A chto mianie pacałuje
Nia wyžywie hodu!
U harodzie na lasie,
Try kaliwy miaty;
A chto mianie pacałuje, —
Nie piarojdzie chaty!
U harodzie pat płatom
Rastuć dźwie chmialinki;
A chto mianie pacałuje,
Nia wyżywie j hadzinki!
Ciače wada z aharodu,
S pad kryžački lodu;
Oj sałodša maja lubka,
At cukru, ad miodu!
Ciače wada z aharodu,
Ciače wada zimna;
Palubiŭ mianie moj miły. —
Ja tamu nia winna!
Oj čamu ŭ ciabie dziaŭčynka,
Wusny saladzieńki?
— Pakraplała maci miodam
Dla ciabie, mileńki!
Ci ja ŭ maci nie dačka,
Ci ja nie dačuška? —
Rusa kasa da pajasa
U kasie istužka!
U harodzie na lasie
Try kaliwy bobu;
A chto mianie pacałuje,
Nia wyžywie hodu…
U harodzie na lasie
Biełyje kačańnia;
Kaho lublu dy nie baču —
Ciažko uzdychańnie!
U harodzie na lasie,
Rastuć dźwie chmialinki;
A chto pryjdzie, prychiniecca
Da mianie dziaŭčynki?
S pad duba zielanóha
Wadzica burleje;
Ci-ž maja dziaŭčynienka
Lubici nia umieje?
S pad duba zielanoha,
Wadzica ciapoče;
Ci-ž maja, dziaŭčynieńka;
Lubici nia choče?
Oj ja bieła, jak papiera
I ručeńki hładki!
Ja rabotki nie rabiła,
Ni ŭ ajca ni ŭ matki!
A ja-j rabić nie chaču
I žać nie sahnusia;
Jak pajdu ja tancawać, —
Oś dzie pakažusia!
Adna wišeńka sałodka,
A druhaja horka:
Adzin miły Mikałaj,
A druhi Jahorka!
U harodzie lebieda,
Za harodam — dzička…
Lubić, lubić, moj mileńki
Choć ja nie wialička!
Oj ŭ harodzie lebieda,
Za harodam miata;
Lubić, lubić, moj mileńki,
Choć ja nie bahata!
Sałodka maja bielanačka,
Saładzieńka duška!
Oj siadź siudy bližej, bližej,
Niešta šepnu ŭ wuška!
Rybka maja załataja,
Oj miodzie, moj miodzie!
Siadź, lubka, kala mianie,
Jak ruža ŭ harodzie…
Nima ćwietku, na ŭsim świetku,
Jak na tej kalincy;
Mił mileńki prychinisia
Ty k swajej dziaŭčyncy!
Škoda trawy zielanoje,
Što pausychała;
Škoda letak maładzieńkich
Kali nie kachała!…
Oj zahlań, sakoliku,
Ŭ wakonco šklannoje;
Chaj ciabie pacałuju,
Ŭ ličko rumianoje.
Ciomna nočka, chmarno niebo,
Adna zorańka haryć:
Mnoha jość dzieŭčat na świecie,
Ab adnej duša balić!
Skolki raz ja zarekaŭsia
Pa tej niwačcy chadzić;
Spalubiłasia dziaŭčynka,
Nie mahu jaje zabyć.
Ja pa bieražku chadziła,
Utaptała bieražok:
Wibirała ja trawinku,
Kab lubiŭ mianie družok.
Pawień, wietru, chaładzieńki
Atkul ja žadaju;
Ad tej wiosački blizieńkaj,
Skul miłoha maju!
I kapusta maja,
I rasada maja;
Charošaja dziaŭčynka
Ŭsia ŭciecha maja.
I kapusta maja,
I kačańnie majo;
Charošaja dziaŭčynka, —
Ŭsio kachańnie majo.
Oj zialonaja dubroŭka, —
Zialaniej jaje listok;
Maja miłaja dziaŭčynka
Maje zyčny hałasok!…
Jak pajdu ja pa dubrowie, —
Nałamaju maju…
Zapiaje maja mileńka,
Pa hołasie ŭznaju!
Puści, mama, u jahadki, —
U malinawy lasok:
Čuju kryki, razhawory,
I miłoha hałasok!
Siwy koń, siwy koń,
A biełaja hrywa;
Budu lubić, caławać,
Pakul budu žywa!
Čyje koni paputany,
A maje ŭ sadočku!
A chto lubić dalokuju, —
Ja susiedwu dočku.
A ja tuju dalokuju
Ludziam padaruju,
A swaju susiedačku
Ja sam pacałuju.
Wiecier wieje, sonce hreje,
Ja na hanačku staju;
Pryjdzie miły pacałuje
Jon kachanačku swaju.
Wyjdu, wyjdu za waroty,
Pamachaju haławoj:
— Siudy, siudy, moj mileńki,
Pahaworym my s taboj!
A dzie z mileńkim stajali,
Tam rastajali śniahi;
A dzie z mileńkim siadzieli,
Tam praleski rasćwili…
Kanapielnaja darožka,
Kanapielnaja była:
Prawadziŭ mianie mileńki,
Ja jak pjanaja išła.
Ciabie lubka nalubiŭsia
I nacaławaŭsia,
Jak saloŭka ŭ sadočku,
Jahad naźbiraŭsia.
Čamu-ž tady nie pryjšoŭ,
Jak ja žyto žała?
Ja-ž ad rańnia ceły dzień
Ciabie ŭsio čekała…
Čamu-ž tady nie pryjšoŭ
Jak kudzielku prała;
Ja-ž ŭsiu nočku da zary
Ciabie ŭsio čekała…
Badaj tabie piatušeńku,
Try piory baleli:
Ja nie spała, a ty piejaŭ, —
Ŭžo zory bialeli.
Choć i spała, choć nie spała,
Dy jak rana ŭstała
Ja swajoha mileńkoha
Ślady caławała…
Oj ja ŭčora prała kužel
Z biełaho pawiesma,
Prysiadź bližej, miły-luby,
Nam nia budzie ciesna.
Siadź tut na usłonie
Siadź dy prychinisia
S tonkaj pražy, z bielych ručak,
Miła padziwisia.
Oj siadź sabie kala mianie,
Prysuńsia blizieńka, —
Jak upadzie wieracienco,
Skłaniusia nizieńka!
Ŭ majho miłaho
Jak lanok wałośsia;
Jak sustreła ja jaho,
Sercejko zajšłosia!
Wasil, wasilok, —
Barawoje zielle!
Ješče zamuž nie pajdu,
Nie spraŭlu wiasiella.
Rutu-miatu pakašu,
Wiarchi pazžynaju;
Ješče zamuž nie pajdu —
Dzieŭkaj pahulaju.
Ŭ harodzie wasilok
Pajdu saščypaju;
Ješče zamuž nie pajdu —
Z miłym pahulaju.
A u ruty wiarchi kruty,
Sama zielanieńka;
Ješče zamuž nie pajdu —
Bo ja maładzieńka.
Siadzić holub na kuście,
Saławiej na wietcy:
Mnoha chłopcaŭ mianie lubić
Adzin na prymietcy.
Skrypučyje dźwiercy
Nie mahu patpierci;
Kaho lublu nie pakinu
Da samaje śmierci!
Słaŭny, strojny, siniawoki —
Ty nia stoj pieredamnoj:
Majo sercejko samleje —
Budzieš adliwać wadoj!
Ty da mianie, ja da ciabie,
Bolej da nikoha;
Lubi mianie a ja ciabie,
A bolej nikoha!
A ty pamry suwiačora,
A ja spazaranku:
Nichaj nas pachawajuć
S taboj ŭ adnu jamku!
Kudy wieje wiecier
Tudy ja kłaniusia;
Što ludzi haworuć
Taho nie bajusia!
Abmaŭlajcie, warožeńki
Dy nie pierestawajcie,
Paśla swaje jazyčočki
Na padešwy dajcie!
Dajcie jazyk na padešwy,
Zuby na padkowy,
Bo ŭžo wy mianie abmowili,
Ad noh da hałówy.
Nichaj našy warožeńki
Prapaduć da licha,
A my s taboj dziaŭčynieńka
Kachajmosia cicha!
A ŭ harodzie na lasie
Dźwie sačywańki;
A chto mianie pacałuje,
Toj ščaśliwieńki!
A ŭ harodzie na lasie
Dźwie harošynki;
A chto mianie pacałuje,
Toj charošeńki.
U harodzie asaka,
A ŭ sadzie malina;
Pa harodzie basanož
K miłamu chadziła.
Ja kalinku łamała,
Pierawiesiłasia;
Ja miłoha kachała,
Nie naciešyłasia.
Kali kosiš dyk kasi
Zialonuju traŭku;
Kali lubiš dyk lubi
Nie puščaj pasłaŭku.
Dobra toje žyto žać,
Katoraje hniecca…
Dobra chłopčyka lubić,
Katory chiniecca.
Nie hladzi na mianie,
Što ja niewialička;
Začašusia, prybiarusia,
Budu maładzička.
Nie stai pad waknom,
Chadzi ŭ chatačku;
Kali chočeš lubić
Prasi tatačku!
| 
Прапануем да спампаваньня!