Mahnušeŭski, Paŭluk Bachrym, Babroŭski (1937)/3
| ← Mahnušeŭski | Wieršy Paŭluka Bachryma Гістарычная праца Аўтар: Адам Станкевіч 1937 год |
Zahraj, zahraj, chłopča mały → |
Прапануем да спампаваньня!
Wieršy Paŭluka Bachryma.
Znajomiačysia na padstawie artykułu A. Janułajtisa z Mahnušeŭskim, paznajomilisia my i z pieršym biełaruskim sialanskim paetam Paŭlukom Bachrymam. Adnak niemahčyma bližejšaje znajomstwa z im biez paznańnia jaho wieršaŭ. Dyk pryhledzimsia da ich. Usich wieršaŭ wiedamych i jakija našy historyki prypiswajuć Bachrymu jość try: „Zahraj, zahraj, chłopča mały“, „Hutarka Daniły z Ściapanam“ i „Razmowa pana z mužykom“.
Pieršy wierš A. Janułajtis spatkaŭ u uspomnienaj knizie (Powieść z czasu mojego…), a dwa druhija pierajšli ŭ narod i ad narodu ŭ swaim časie zapisaŭ ich biełaruski etnograf M. Fedaroŭski.[1]
Pieršy wierš apiawaje ciažkoje žyćcio padčas panščyny. U im Bachrym apiswaje swajo ŭłasnaje žyćcio. Baćku pieśniarowaha zabili kijami, maci tužyć, siastra płača, a jaho samoha krošynski pan zdaje ŭ maskali. Wierš tworany na ład narodny, ale świedča tak-ža i ab znajomstwie pieśniara z wieršam intelihienskim. Jon dastawaŭ z biblijateki Ks. Mahnušeŭskaha paetyckija polskija twory, achwotna ich čytaŭ, pierapiswaŭ, wučyŭsia napamiać i takim sposabam pierachodziŭ da tworstwa ŭłasnaha. Wierš „Zahraj, zahraj, chłopča“ napisany sapraŭdy paetyčna, z ščyrym pačućciom realnaści swajho palažeńnia i z sumnym nastrojem.
- ↑ „Lud Białoruski“ III, 14—18.