Перайсці да зместу

Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/39

З пляцоўкі Вікікрыніцы
38. Na XII niadzielu pa Siomusie 39. Na XIII niadzielu pa Siomusie
Урыўкі зь Бібліі

1938 год
Пераклад: Адам Станкевіч
40. Na XIV niadzielu pa Siomusie

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




NA XIII NIADZIELU PA SIOMUSIE.

I.

Braty, Abrahamu byli dany abiacańni i pakaleńniu jaho. Nia skazana — jaho pakaleńniam, jak-by ab mnohich, ale jak ab adnym: i pakaleńniu tvajmu, katorym jość Chrystus. A hetym chaču skazać toje, što testamantu ab Chrystusie, paćvierdžanaha Boham, nia moh admianić zakon, jaki byŭ dadzieny čatyrysta tryccać hadoŭ paśla, ani skasavać abiacańnia. Bo kali-b naśledztva było z zakonu, to ŭžo nia było-b z abiacańnia. Abrahamu-ž Boh daŭ praz abiacańnie. Dyk našto-ž zakon? Jon dziela prastupkaŭ paśla dadzieny, pakul pryjdzie patomstva, katoramu było dadziena abiacańnie. Zakon hety abvieščany byŭ praz aniołaŭ i praz ruki pasiarednika. Ale pasiarednik nia jość pamiž adnym, Boh-ža adzin jość. Dyk ci-ž zakon prociŭ abiacańniaŭ Božych? O, nie! Bo kali-b dany byŭ zakon, katory-by moh ažyvić, tady-b sapraŭdy z zakonu była-b spraviadlivaść. Ale Pisańnie ŭsio akružyła hrecham, kab abiacańnie praz vieru ŭ Jezusa Chrystusa dla vieručych było spoŭniena.

(Gal. 3, 16—22).

II.

U heny čas, kali Jezus išoŭ u Jeruzalim, prachodziŭ pamiž Samaryjaj i Galilejaj. I kali ŭvachodziŭ u vadno siało, pieraniali jaho dziesiać prakažanych čałaviek, jakija zatrymalisia zdaloku i mocnym hołasam kryčali, kažučy: Jezu, nastaŭnik, zžalsia nad nami. Ubačyŭšy ich, skazaŭ: idziecie, pakažeciesia duchoŭnikam. I stałasia, kali jany išli, byli ačyščany. Adzin-ža z ich, jak tolki ŭbačyŭ, što jon staŭsia čystym, viarnuŭsia, hołasna slaviačy Boha i, dziakujučy jamu, upaŭ pierad im na tvar a heta byŭ samarytanin. Jezus-ža adazvaŭsia i skazaŭ: ci-ž nia dziesiać ačyščanych? A dzie jość dzieviać? Nie znajšoŭsia z ich nivodzien, kab viarnuŭsia i addaŭ chvału Bohu, aproč hetaha čužynca. I skazaŭ jamu: Ustań, idzi — viera tvaja azdaraviła ciabie.

(Łuk. 17, 11—19).