Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/38
| ← 37. Na XI niadzielu pa Siomusie | 38. Na XII niadzielu pa Siomusie Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
39. Na XIII niadzielu pa Siomusie → |
Прапануем да спампаваньня!
NA XII NIADZIELU PA SIOMUSIE.
I.
Braty, takuju peŭnaść my majem u Bohu praz Chrystusa: nie zatym, što my zdatnyja niešta dumać ad siabie, jak z siabie, ale zdatnaść naša jość ad Boha, katory i daŭ nam zdolnaść być słuhami novaha testamantu, nia litaraj, ale ducham, bo litara zabivaje, a duch ažyŭlaje. A kali słužba śmierci, litarami vyražanaja na kamieńniach, była ŭ takoj słavie, što syny Izraela nie mahli hladzieć na abličča Majžeša, dziela słavy abličča jaho, jakaja minaje, dyk ci nia ŭ bolšaj słavie budzie słužba ducha? Bo kali služba asudžeńnia jość słavaj, dyk šmat bolš maje słavy služba spraviadlivaści.
(2 Kar. 3, 4—9).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: bahasłaŭlenyja vočy, katoryja bačać, što vy bačycie. Bo kažu vam, što šmat prarokaŭ i karaloŭ žadali bačyć, što vy bačycie, i nia bačyli, i čuć, što vy čujecie, i nia čuli. A voś adzin znaŭca zakonu ŭstaŭ i, pakusiačy jaho, kazaŭ: Vučyciel, što maju rabić, kab zdabyć viečnaje žyćcio? A jon skazaŭ jamu: u zakonie što napisana? Jak čytaješ? Jon skazaŭ u adkaz: budzieš lubić Pana Boha tvajho z usiaho serca tvajho, i z usiej dušy tvajej, i z usich sił tvaich, i z usiaho rozumu tvajho, i bližniaha tvajho, jak samoha siabie. I skazaŭ jamu: dobra adkazaŭ, heta rabi, i budzieš žyć. Ale jon, chočačy apraŭdać siabie, skazaŭ Jezusu: a chto moj bližni? Na heta skazaŭ Jezus: niejki čałaviek išoŭ z Jeruzalimu ŭ Jerychon i papaŭsia pamiž razbojnikaŭ, katoryja jaho ahrabili, paranili i pajšli, pakinuŭšy jaho paŭžyvym. I zdaryłasia, što tej samaj darohaj išoŭ niejki duchoŭnik i, uhledziŭšy jaho, prajšoŭ mima. Taksama i lavit, byŭšy na tym miescy, bačyŭ jaho i prajšoŭ mima. A niejki padarožny samarytanin najšoŭ na jaho i, uhledziŭšy jaho, źlitavaŭsia. I, padyjšoŭšy, pieraviazaŭ jahonyja rany, paliŭšy alivaj i vinom, uzłažyŭ jaho na svaju žyviołu, pryvioz u zajezd i kłapaciŭsia ab im. A nazaŭtra vyniaŭ dva denary, daŭ haspadaru zajezdu i skazaŭ: dahladaj jaho, a kali vydasi bolš što, ja, viarnuŭšysia, addam tabie. Chto z hetych troch, dumaješ ty, byŭ bližni tamu, što papaŭsia razbojnikam? Jon-ža skazaŭ: toj, katory źlitavaŭsia nad im. I skazaŭ jamu Jezus: idzi i ty rabi hetak.
(Łuk. 10, 23—37).