Hołas dušy (1934)/III/Pakutnyja Psalmy
| ← Malitwy pa spowiedzi | Pakutnyja Psalmy Псальмы Аўтар: Казімір Сваяк 1934 год |
Malitwy prad Kamunijaj → |
Прапануем да спампаваньня!
PAKUTNYJA PSALMY.
Antyfona. Nia pomni, Panie, ab prastupkach našych abo baćkoŭ našych i nie karaj nas za hrachi našy.
Psalm 6.
Panie, nia ŭ jaraści Twajej winuj mianie, ani ŭ hniewie Twaim karaj mianie.
Zžalsia nada mnoju, Panie, bo ja chwory: azdarawi mianie, Boža, bo strywožany kości maje.
I duša maja strywožana wielmi: a Ty, Panie, dakul-ža adwiartacisia budzieš?
Abiarnisia, Panie, dy wyrwi dušu maju: wybaŭ mianie dziela miłaści swajej.
Bo ŭ śmierci niama, chto ab Tabie pomni-by, a ŭ piekle chto-ž Tabie budzie dawać chwału?
Ja strudziŭsia ŭ stahnańni maim, abmywaju što-noč łoža majo: ślazami swaimi paliwaju paściel maju.
Strywožany ad zhryzoty wočy maje, sastareŭsia ja mižy ŭsich worahaŭ maich.
Adstupiecie ad mianie ŭsie, što robicie nieprawotu: bo pačuŭ Boh holas plaču majho.
Pačuŭ Pan maleńnie majo, pryniaŭ Pan malitwu maju.
Niachaj zasaromiacca i zatrywožacca mocna ŭsie worahi maje: niachaj nawiernucca i zastydajucca wielmi skora.
Chwała Ajcu i h. d.
Psalm 31.
Ščaśliwyja, katorym darawany nieprawoty i čyje pakrylisia hrachi.
Ščaśliwy čaławiek, katoramu nie paličyŭ Pan hrechu i ŭ dušy katoraha niama zdrady.
Dziela maŭčańnia majho ŭstareli kości maje, dziela narakańnia majho ceły dzień.
Bo dzień i noč ciažyła nada mnoj ruka Twaja: nawiarnuŭsia ja ŭ biadzie majej, kali ŭkałołasia ciernie.
Hrech moj raskazaŭ Tabie i niesprawiadliwaści swajej nia skrywaŭ.
Skazaŭ: wyznaju Bohu proci siabie niesprawiadliwaść maju; Ty adpuściŭ biazbožnaść hrechu majho.
Dziela taho budzie malicca da Ciabie ŭsiaki nabožny, u časie dahodnym.
Bo ŭ patopie wod mnohich — jany da jaho nia prybližucca.
Ty maja schowa ad turboty, jakaja mianie aharnuła: radaść maja, wybaŭ mianie ad tych, što mianie abstupili.
Dam tabie rozum (kaža Boh) i nawuču ciabie, pa jakoj darozie chadzici; uzmacniŭ nad taboju wočy maje.
Nia budźcie-ž jak koń, abo muł, u katorych niama rozumu.
Wuzdoju i cuhlami ściśni ščoki tych, katoryja da Ciabie nie prybližajucca.
Šmat pakarańnia na hrešnaha, ale chto maje nadzieju na Boha, miłaserdzia dastupić.
Wiesialeciesia ŭ Bohu dy radujciesia sprawiadliwyja; chwaleciesia ŭsie, chto prostaha serca.
Chwała Ajcu i h. d.
Psalm 37.
Panie, nia ŭ jaraści Twajej winuj mianie, ani ŭ hniewie Twaim karaj mianie.
Bo streły Twaje ŭkałolisia ŭ mianie: i natužyŭ Ty nada mnoj ruku swaju.
Niama zdaroŭja ŭ ciele maim dziela hniewu Twajho, niama supakoju kaściam maim dziela hrachoŭ maich.
Bo nieprawoty maje pierawyšyli haławu maju: i jak ciažkoje biaremia zaciažyli nada mnoju.
Razhnili i papsawalisia rany maje, dziela niarozumu majho.
Biednym ja staŭsia i sahnuŭsia zusim: ceły dzień chadžu sumujučy.
Bo nutro majo poŭnaje naruhańnia: a niama zdaroŭja ŭ ciele maim.
Zbiedžany i upakorany ja wielmi: halašu ad stahnańnia serca majho.
Panie, prad Taboj usio pažadańnie majo, i stohny maje ad Ciabie nia ŭkryty.
Strywožyłasia serca majo, pakinuła mianie siła maja, a światło wačej maich i jaho niama pry mnie.
Pryjacieli maje i blizkija maje naproci mianie padyjšli i stali.
I katoryja pry mnie byli, stali zdaloku, a hwałtawali mianie tyja, što dušy majej šukali.
I tyja, što šukali błahoha na mianie, hawaryli pustoje: a ceły dzień ab zdradzie razwažali.
A ja, jak hłuchi, nia čuŭ i byccam niamy nie raskrywaŭ swaich wusnaŭ.
I staŭsia jak toj čaławiek, što nia čuje: i što nia maje apraŭdańnia ŭ wusnach swaich.
Bo ŭ Tabie, Panie, mieŭ ja nadzieju: Ty mianie pačuješ, Panie Boža moj.
Bo ja skazaŭ, kab časam nia ciešylisia nada mnoju worahi maje, i kali pachisnucca nohi maje, kab nie hawaryli mnoha.
Bo ja na bičawańnie hatowy: i bol moj zaŭsiody prada mnoju.
Bo nieprawatu swaju ja wyjaŭlu: i dumać budu ab hrachoch swaich.
A worahi maje žywuć i zmacawalisia nada mnoju: i razmnožylisia tyja, što źnienawidzieli mianie niesprawiadliwa.
Što addajuć złom za dabro, wystupali prociŭ mianie, tamu što ja išoŭ usled za dabratoju.
Nie pakidaj mianie, Panie Boža moj: nie adstupaj ad mianie.
Paśpiašy na pomač mnie: Panie Boža, zbaŭleńnie majo.
Chwała Ajcu i h. d.
Psalm 50.
Zžalsia nada mnoju, Boža…
(Hladzi ŭ „Malitwach wiačornych“ str. 25).
Psalm 101.
Panie, pačuj malitwu maju: a hołas moj niachaj da Ciabie dojdzie.
Nie adwaročwaj abličča swajho ad mianie: u toj dzień, kali ja sumuju, nachili da mianie wucha Twajo.
Jakoha-tolki dnia pryzywać Ciabie budu, skora wysłuchaj mianie.
Bo źnikli jak dym dni maje, a kości maje wysachli jak treski.
Staŭsia ja jak padkošanaja trawa i źwiała serca majo: što zabyŭsia ja spažywaci chleb moj.
Ad hołasnaha stohnu majho, prysochli kości maje da cieła majho.
Staŭsia ja padobnym da pelikana na puščy; staŭsia jak načny ptach u pustyni.
Nia spaŭ ja, i staŭsia jak wierabiej na strasie adzinoki.
Uwieś dzień naruhalisia mnie maje niapryjacieli: a tyja, što chwalili mianie, prociŭ mianie prysiahali.
Dziela taho ja popieł jeŭ jak chleb, a napitak moj miašaŭ z plačam.
Dziela hniewu i abureńnia Twajho: bo Ty padwyšyŭšy skinuŭ mianie.
Dni maje praminuli jak cień, a ja wysach jak siena.
Ale Ty, Panie, na wieki trywaješ: a pamiać Twaja z rodu ŭ rod.
Ty ŭstaŭšy źmiłuješsia nad Syjonam: bo ŭžo čas źmiławańnia nad im, užo pryśpieŭ čas.
Bo darahimi stali słuham Twaim mury jaho: i žalejuć ziamlicy jahonaj.
I buduć bajacca narody Imieńnia Twajho, Panie: i ŭsie waladary ziamnyja chwały Twajej.
Bo Pan zbudawaŭ Syjon: i źjawiŭsia ŭ sławie swajej.
Uzhlanuŭ na malitwu pakornych: i nia ŭzhardziŭ ich prośbaj.
Niachaj zapišacca heta ŭ pakaleńni patomnym: a narod, katory budzie stworany, chwalić budzie Pana.
Bo hlanuŭ z wyšyni światoj swajej: Pan z nieba na ziamielku pahlanuŭ.
Kab pačuci stohn zakawanych: kab raźwiazać synoŭ tych, što byli zabity.
Kab jany sławili ŭ Syjonie Imia Božaje, a chwału Jaho ŭ Jeruzalimie.
Jak źbiarucca ŭ wadno narody, i waladary, kab Panu słužyci.
Adkazaŭ jamu darohaj mocy swajej: karotkaść dnioŭ maich daj mnie paznaci.
Nie biary mianie na paławinie dnioŭ maich: bo lety Twaje z rodu ŭ rod trywajuć.
Na pačatku Ty, Panie, ziamlu zasnawaŭ: a tworam ruk Twaich jość nieba.
Jany zahinuć, ale Ty astaniešsia, i ŭsieńka jak adzieža pastareje.
I jak wopratku pieramieniš ich, i admieniacca: a Ty toj samy zaŭsiody, i lety Twaje nie pierastanuć.
Syny słuh Twaich žyci buduć: a patomstwa ich na wieki nie źwiadziecca.
Chwała Ajcu i h. d.
Psalm 129.
Z hłybini kliču da Ciabie, Panie: Panie pačuj hołas moj.
Niachaj buduć wušy Twaje ŭwažny, na hołas maleńnia majho.
Kali budzieš zwažać na nieprawoty, Panie: Panie, a chto-ž ustaić?
Bo ŭ Ciabie jość umiłaściŭleńnie: i dziela zakonu Twajho čakaŭ Ciabie, Panie.
Čakała duša maja na słowa Jaho: nadzieiłasia duša maja na Boha.
Ad ranišniaj warty až da nočy: niachaj Izrail nadzieicca ŭ Panu.
Bo ŭ Pana jość miłaserdzie i bahataje ŭ Jaho adkupleńnie.
I Jon adkupić Izraila: z usich nieprawotaŭ Jaho.
Chwała Ajcu i h. d.
Psalm 142.
Panie, pačuj malitwu maju, pryjmi maleńnie majo pawodle praŭdy Twajej: wysłuchaj mianie pa sprawiadliwaści Twajej.
I nie uwachodź u sud z słuhoju Twaim: bo nie apraŭdajecca prad Taboj nichto z žywych.
Bo zaŭziaŭsia worah na dušu maju: panižyŭ da ziamli žyćcio majo.
Pamiaściŭ mianie ŭ ciemry, jak mierćwiakoŭ spradwieku: i zatužyŭ wa mnie duch moj, strywožyłasia wa mnie serca majo.
Prypaminaŭ ja dni staradaŭnyja, razwažaŭ usie sprawy Twaje: učynki ruk Twaich raźbiraŭ ja.
Wyciahnuŭ ja da Ciabie ruki maje: duša maja, jak ziamla biez wady — pry Tabie!
Čymchutčej wysłuchaj mianie, Panie: asłabieŭ duch moj.
Nie adwaročwaj abličča Twajho ad mianie: bo stanu padobnym da tych, što schodziać u mahiłu.
Daj mnie zrańnia pačuć miłaserdzie Twajo, bo ŭ Tabie mieŭ ja nadzieju.
Pakažy mnie darohu, katoraj iści maju: bo da Ciabie padniaŭ ja dušu maju.
Wyrwi mianie ad worahaŭ maich, Panie, da Ciabie ja prybieh: nawučy mianie spaŭniaci wolu Twaju, bo Ty Boh moj.
Duch Twoj dobry zawiadzie mianie ŭ kraj sprawiadliwy: dziela Imieńnia Twajho, Panie, ažywiš mianie praŭdaj swajej.
Wywiadzieš z uciśnieńnia dušu maju: a ŭ miłaserdzi Twaim razhoniš worahaŭ maich.
I zahubiš usich, chto mučyć dušu maju: bo ja słuha Twoj.
Chwała Ajcu i Synu i Duchu światomu, jak była spradwieku, ciapier i zaŭsiody i na wieki wiečnyja. Amen.
Antyfona. Nia pomni, Panie, ab prastupkach našych abo baćkoŭ našych i nie karaj nas za hrachi našy. †