Hołas dušy (1934)/II/Razmyšleńni/Sierada
| ← Aŭtorak | Sierada Казаньне Аўтар: Казімір Сваяк 1934 год |
Čaćwier → |
Прапануем да спампаваньня!
Sierada.
JAK MOŻNA ŬTRYMACCA Ŭ DOBRYM NAMIERY.
(Rodrycius).
1. Žyćcia duchowaha nastaŭniki woś jakim pryraŭnańniem pakazwajuć, jak swaje sprawy štoraz daskanalniej spaŭniać patrapim. Fizyk paznajeć wyhlad i raźmier rečaŭ, nie źwiartajučy ŭwahi na ich istotu, bo choć-by istota była najwartaŭniejšaj, nia źmienić ich dziejańnia. Našym abawiazkam: šukać usiudy woli Božaj; nie zwažajma na pradmiet učynkaŭ našych, bo ŭsio-roŭna, ci nam hetki, ci inšy zahad dany; wažna, kab wolu Božuju adhadać i spoŭnić jaje ŭsiudy i zaŭsiody. Światy Bazyl z słoŭ św. Paŭla wywodzić takuju nawuku: „Žyćcio i ŭsie sprawy chryścijanina adnu metu majuć — chwału Boha“. — Ci jaścio, ci pjacio, ci što inšaje robicie — usio dziela chwały Božaje.
2. Zbaŭca Jezus strudžany prysieŭ la studni Jakuba, a wučni pajšli pa ježu ŭ miesta. Jak wiarnulisia, znajšli Jaho ŭ hutarcy z samarankaj. Skazali Jamu: „Rabbi, jež!“. A Jon adkazaŭ: „Maju Ja ježu na spažywańnie, ab jakoj wy nia wiedajecie“. Hawaryli tady wučni pamiž saboju: „Abo Jamu chto prynios jeści?“ Nie, ale pasłuchajcie: „Maja ježa — kaža Chrystus — spaŭniaci wolu Taho, chto pasłaŭ Mianie“. Chaj-ža i dla ciabie ježaj takoju budzie wola Božaja. Ci wučyšsia, ci druhich wučyš: nia šukaj pryjemnaści ŭ samym zdabywańni nawuki, abo ŭ nawučańni, ale niachaj spažywam twaim słužyć taja radaść, što ŭ-wa ŭsimčysta spaŭniaješ wolu Boha. Taksama i ŭ zaniaćciach chatnich: ci šyješ, ci dahladaješ chworych, ci kala haspadarki pracuješ — maješ takuju samuju zasłuhu, jak i tyja, što wučać, abo ŭradujuć, bo ŭsie roŭna wolu Božuju spaŭniajuć. I ŭ sercy i na wusnach mieć treba zaŭsiody takija słowy: „O Boža, rablu heta dla Ciabie, dziela Twajej chwały, dziela spadabańnia Twajho“. Budźma wiernymi takomu prakanańniu, a ŭ kancy ŭsio spoŭnić patrapim. „Z dobraj wolaj słužačy Bohu, a nia ludziam“, budziem radawacca, bo wolu Boha luba spaŭniaci.