Hołas dušy (1926)/II/Najświaciejšaje Serca Jezusa

Najświaciejšaje Serca Jezusa
Казаньне
Аўтар: Казімір Сваяк
1926 год

Прапануем да спампаваньня!

Najświaciejšaje Serca Jezusa.

1. Pradstaŭ sabie Chrystusa tak, jak Jon bahasłaŭlenaj Marharycie abjawiŭsia. Pryhledźsia da Jaho adkrytaha Serca z ranaj, z połymiem i karonaj z cierni — a nad Jeju kryž. Usio toje pačućcio, katorym haryć Serca Jezusa da nas, aznačajuć hetyja znaki. „Umiławaŭ nas Chrystus až da śmierci kryžowaj“. Dy-j nia tolki wiernych tych, što jduć za Jaho nawukaj, ale i hrešnych, katoryja naśmiachajucca z Jaho, jak-by cierniem raniačy Serca. Chtokolečy ty jość, pomni, što Chrystus maje ciabie ŭ Sercy niespakojnaje Jano ab twaim zbaŭleńni.

2. Čym-ža ludzi adpłačwajuć za miłaść Boskamu Sercu?.. I znać nia chočuć časami Jaho, byccam bajučysia, kab nie palubić zaščyra Jaho, bo treba byłob tady pakinuć hrešnyja prywyčki. A kolki-ž takich, što zumyśla znieważajuć Boskaje Serca ŭ Eŭcharystyi, nia chočučy wieryć, kab až tak daloka zajšła miłaść Jezusa. A ŭ domach Božych, kolki bačyć možna niepašany, lohkawierstwa, maładušnaści, abo prosta krywadušnaści. Jak-ža z ich pryčyny musić

smucicca Serca Jezusa! A mo i ty naležyš da ich ličby? Prysłuchajsia da tej mowy Zbaŭcy, katoraj nawučaŭ ludcoŭ ab Eŭcharystyi… Nie chacieli wieryć. „Ćwiordaja heta mowa“ — kazali i raschadzilisia zhoršany. A Chrystus zwiarnuŭsia da wučniaŭ: „ci j wy adyści chočacie?“ Tady Piotr na heta: „Kudyž pojdziem?.. Ty słowy žyćcia maješ“. I trywali pry Im. A ty z kim trymaješsia: z tymi moža, što nia słowy žyćcia niasuć, ale słowy zahuby wiečnaje?

3. A što-ž Chrystus na tuju niaŭdziačnaść ludzkuju? Jon cierpić. Daŭ wolu ludziam, kab sami dabiwalisia zrazumieńnia błudu swajho, kali nia wierać Jamu na słowa. Bo błud raniej-paźniej wychodzić na jawu. A časam Chrystus dziŭna — hłyboka zažalicca prad jakoj dušoj nabožnaj! I tyja žalby jznoŭ słužać nowym dokazam Jaho biazdonnaj miłaści. Woś Serca — tak pramowiŭ Jezus da bahasł. Marharyty — woś Serca, što tak ludziej palubiła. A za miłaść tuju tak mała daznaje padziačnaści. Toje, što dahetul ciarpieŭ, mieŭ-by Ja za ništo, kali-b luboŭ ich raŭnaważyła majej miłaści“. Miły, bracie, woś čamu Sercu Jezusa čeść dawać treba, woś čamu treba ŭkrywacisia ŭ Im prad burami drennaha pažadańnia, woś čamu tre’ hareci ahniom afiary na pašyreńnie nawuki ab miłaści Chrystusa: toj miłaści, katoraj krynica Najświaciejšaje Serca.