Hołas dušy (1926)/II/Św. Trojca

← Zialonyja Światy, abo Siomucha

Św. Trojca Казаньне Аўтар: Казімір Сваяк 1926 год

Božaje Cieła, abo Świata Eŭcharystyi →

Прапануем да спампаваньня!

Św. Trojca.

1. Boh jość istotaj wiečnaj, pačatkam usiaho bytu i metaj apošniaj, dabrom najwyšejšym. Nia moža być inšaha Boha, aproč Jaho. Božaj istoty nia ŭciamić ludzki rozum i tolki wiera dapaŭniaje toje, što skryta dla rozumu. Jak nieabniatny pačatak usialakaha dabra, pawinien Boh być dla mianie centram usich dobrych pačućciaŭ, asabliwa-ž wiery, nadziei i lubowi, katoryja sprawiadliwa nazywajucca cnotami Boskimi. Jamu adnamu

słužyć treba i nie nadumawać sabie bahoŭ inšych, słužačy kamu proci woli Jahonaj.

2. Boh adzin u swajej istocie, ale traisty ŭ asobach. Boh Syn ad Boha Ajcą wychodzić adwiečna, a Duch Światy z miłaści Ajca i Syna tak-ža adwiečna. Heta značyć, što kožnaja asoba jość Boham i kožnaja rožnicca ad druhoj, ale nie z natury. Kožnaja asoba Pradwiečna, Nieśmiarotna, Najświaciejša — adnak-ža Boh Ajciec — beta nia Boh Syn, a Duch Światy — heta tak-sama ani Boh Ajciec, ani Syn: kožnaja asoba rožnaja, a ŭ istnaści swajej jany Adzin Boh. Hłybini Boskaha bytawańnia ŭ troch asobach nia moh paniać na’t światy Pawał, choć byŭ u natchnieńni padniaty da nieba. „Paznajom my tut Boha — piša jon — tolki jak by ŭ lustry.“ Cełaje paznańnie mahčyma až u niebie, ale i anieły nia mohuć paniać Boha sucelna. Kab sucelna zrazumieć Božuju naturu, treba być samym Boham.

3. O, wiečny i ŭsiemocny Boža, katory daŭ słuham twaim wyznawańniem praŭdziwaj wiery chwału światoj Trojcy spaznaci i ŭ mocy majestatu Jednaści čeść addawaci; daj, kab-ža mocaj našaj wiery być wolnymi ad usich worahaŭ dušy i cieła! Praz Chrystusa Pana našaha.