Шыпшына (1927)/I/І калі прыпаду

← Як раней

І калі прыпаду Верш Аўтар: Пятро Глебка 1927 год

Я не кажу →

Іншыя публікацыі гэтага твора: І калі прыпаду.

Прапануем да спампаваньня!

І КАЛІ ПРЫПАДУ

… І калі прыпаду на траву,
і трава абліецца кроўю,
дык тады ашчапер галаву,
расцалуй пасівелыя бровы.

Клён зялёны, чупрынай махні —
хай лісты рассыпаюцца звонка.
.......
Эх, вясна! Залацістыя дні…
Сонца іскры рассыпала вонках!

І пападалі іскры на гай,
І пападалі іскры на поле…
Дык чаму-ж і журба, і туга,
адначасна і радасьць да болю?!

Вось бяроза зялёна-зялёныя
заплятае сабе касьнікі.
Не хачу пасьцілацца лёнам я,
калі нават ня згодзен ні з кім.

Я хачу павярнуць плянэту,
бачыць іншае сонца і зоры…
Кажуць, скора сканчэньне сьвету —
што гавораць — няхай гавораць.

Гэты сьлед палажыла пята
тэй мінуўшчыны чорнай і дзікай —
я-ж хачу завіваць, заплятаць
з новых кветак вянок на дзіва.

І калі прыпаду на траву,
і трава абліецца кроўю,
дык тады — ашчапер галаву,
расцалуй пасівелыя бровы!

4-VI—26 г.
Менск