Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/IV/Б/Арол/Арфа

Арфа
Верш
Аўтар: М. Арол
1927 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Арфа (Арол).

Прапануем да спампаваньня!

Арфа^[1].

Калі к Саулу прыступаў
Дух цёмнай нуднасьці і злобы
І горш ад цяжкае хваробы
Яму спакою не даваў,

Тады Давіда зваў^[2] Саул,
І з арфаю Давід яўляўся.
І ад Саула адступаўся
Злы дух пад дзіўны арфы гул.^[3]

І цар спакойна засыпаў.
Нуда, трывогі адступалі,
І цёмны думкі не чапалі,
Пакуль Давід на арфе граў.

Як арфа, — ты маёй душой
Ўладаеш^[4], у родны край надзея!
Пакуль твой луч^[5] у сэрцы тлее,
Я знаю радасьць і спакой.